Februar. Bursdag er over, og lysare tider kan merkast på kroppen. Når sola vel å stikke nasen sin fram etter lang tids fråver, kan ein kjenne strålinga i huden som reine energiboostar.
Ein dag til, så bikkar me over i våren. På papiret i det minste. Då er det vel lov å sjå litt framover. Glede seg. Til det varme. For med gode to månadar til med snø, så veit ein jo at ein kjem til eit metningspunkt før eller seinare.
På dagar som i dag, er det berre å nyte i fulle drag.
2022 tek til med tre nyttårskort som min farfars bror har samla i eit album ei gong tidleg på 1900-talet. Godt nytt år!
Det flottaste julekortet i samlinga, i alle fall etter mi meinin, vert dette. Eg likar at det er svart/kvitt. Det sender eit tydeleg bodskap. Til å vera tidleg 1900-talet, er det jo relativt lite kristeleg, så det er jo ein tanke.
Dagens julekort frå starten av 1900-talet er sjølvskrive. Mange held på det å pynte juletreet vesle julaftan endå.
Det er vel gode odds for at juletreet i bakgrunnen her er av det falske slaget, målt på lerret og hengt opp hjå fotograf som flott bakgrunn.
Akkurat dette er vel eit kort med innslag av det meste frå jula. Born, englar, song, grantre, stjerner, glede….eller er det ein romrakett som fer opp i bakgrunnen der?
I tida før det digitale og SMS, fant ein jo på måtar å sende tekstmeldingar på likevel. Her er tre som formidlar beskjeden ganske rett fram.
Etter å ha scanna inn ei heil rekke postkort som min farfars bror sirlig har samla i eit album på tidleg 1900-tal, sit eg att med eit knippe julekort.
Det var ikkje nok til å laga ein julekalender av dei, men ein liten føljetong fram mot jul (og nyttår), ja det kan ein jo få til.
Eg tek til med eit som er litt malplassert med tanke på høgtid. Men avsendaren har gjort det beste ut av det… Eg trur ikkje tip-ex fans då…
