Vinter er gjerne ikkje det dei ein gong var. Medan me i fjor på denne tida koste oss i haugevis av kvit, mjuk snø, er kontrasten grell no eit år seinare.
Vår lokale Tobias i Tårnet har etter det rykta seier ikkje sett ein mindre snørik mars sidan 1936.
I 1936 var det lite skitrekk her. Ikkje særleg med hytter heller. Dei ville vel i dag knapt ha vorte kalla ein vedskut.
Det er rart å tenkje attende på. Far min var då like gamal som dotter mi er i dag.
Februar. Bursdag er over, og lysare tider kan merkast på kroppen. Når sola vel å stikke nasen sin fram etter lang tids fråver, kan ein kjenne strålinga i huden som reine energiboostar.
Ein dag til, så bikkar me over i våren. På papiret i det minste. Då er det vel lov å sjå litt framover. Glede seg. Til det varme. For med gode to månadar til med snø, så veit ein jo at ein kjem til eit metningspunkt før eller seinare.
På dagar som i dag, er det berre å nyte i fulle drag.