Etter lang tids venting, og stikk i strid med retningslinjene i frå fjorårets supersumar, kunne endeleg leiketya finnast fram og nyttast. Biletet under er frå gårsdagens fantastiske kveld der meg sjølv og fotograf Leine la ut på jakt etter nye badmintonrekordar i solnedgangen. Med håp om fleire slike kveldar framover sumaren…
I år har eg ferie. Ferie slik ein ein urban lesar tenkjer på ordet ferie. For ferie for meg er å vera heime. Heime på Sinnes. Med dei lukter og lydar som ein kjem ut for når ein går i slåtten. For fyrste gong på 33 år vil perioden mellom skuleåra bestå av noko anna enn å slå, turke og høye gras. Og det er ikkje så reint lite vemod over nettopp det!
I går tok eg turen til Stavanger botaniske hage der dei hadde sleie blomsterenga si, og sidan veret har vore godt i år, hadde graset turka. Det var til og med raka i saman i såter, så når eg gjekk på desse kunne eg ikkje la vere å ta meg ein god pause og verkeleg suga inn den deilige lukta som for meg er synonymt med sumar.
Eg har difor bestemt meg for at eg må få litt av slåttonna med meg, same kva som dukkar opp. Det vert berre ikkje fullt så mykje i år som tidlegare år. Men vidareførast må det…
I år vart det berre 6 hesjer. Deilig! Eit par veker med flott ver, og så var innhaustinga av vinterfor gjort. Sjeldan vore med på betre kvalitet på høyet. Fekk og laga ein liten video av oppsetting av eine hesja.
’74-’75, Shy guy, You suck, Hold me, Thrill me, kiss me, kill me, Scatman’s world, Have you ever really loved a woman, Wish you were here, 1979, Cotton Eye Joe, Disco 2000, Common People, Wonderwall, Roll with it, I’d lie for you, Love is all around, Gangsta’s paradise, It’s oh so quiet, You learn…
1995 var kort og godt eit heidundrande musikkår. Året eg var 14. Kan hende var det den perfekte sumar? Eg hugsar i alle fall sterkt at The Connells bortimot hadde einerett på den knapt to år gamle P3-bølgja, og dei sarte tonane vart akkompagnert av solstråler.
For å sitera Vamp:
Det sko ha vore sommar nå!
