Spalte som presenterer helsetips og tips for ulike slags plage frå 1920-talet frå boka “I ly av sundhetens love” av L. Muderspach.
I dag var eg så heldig å få vera med på filminnspeling av ei viktig hending her i bygda vår.
Flotte profesjonelle fagfolk rettleia ein super gjeng med amatørar med særs stødig hand nokre timar.
Ein regnvåt novemberdag var det, men med stå-på-vilje og entusiasme, vart det til ei kjekk oppleving.
Del 1 done. Del 2 kjem ved seinare høve…
Av og til hender det at eg vankar utanfor dalstroka innafor. Då hender det at ein har hellet med seg og kan oppleva flotte augneblink, sjølv i dei mest urbane og midt i voldsomt fasjonable villastrøk.
Biletserien nedanfor (klikk på biletet) er henta frå Hafrsfjord i Stavanger. Etter å ha vandra frå hypermoderne kassehus med enorme vindauge ut mot Hafsfjord, dukka minnesmerket frå tidlege tider i området opp nede i fjøra.
Etter at Nepal bergtok meg under mi reise verda rundt i 2003, har landet alltid hatt ein spesiell stad i hjartat mitt. Dette vesle, fattige landet høgt der oppe i fjella gjer noko med folk. Om det er naturen, folka ein møter på eller ein kombinasjon av dette som gjer det, er ikkje godt å seie.
I dette landet er 65% av dei mannlege innbyggjarane i stand til å lesa, medan berre 42% av kvinnene kan det.
Staten ynskjer å gjere utdanning tilgjengeleg for flest mogleg, men fråfallet er stort.
Også Nepal har private og statlege skular. Her er det dei private som er høgst ansenitet.
Ein famelie sender gjerne sonen på skule om ein har ein son og ei dotter. Står valet mellom å senda båe, vert gjerne dottera sendt til statleg, medan sonen fer gå på den private.
Parallellen til Noreg for 100 år sidan, ja jamvel endå mindre, er ikkje vanskelege å sjå.
Medan eg er inne på Nepal og utdanning, passar det også å trekke fram Alex Lyngaas sin serie på Dagbladet TV, 7 dager i Nepal. Legg spesielt merke til hans tur innom døveskulen. For meg pirrer dette ved ei nerve, av di min onkel gjekk på døveskule her i landet under 2. verdskrig. Å lesa brev som læraren skrev til mine besteforeldre for så lenge sidan, er fantastisk for ein som sjølv har landa i det som er verdas nest viktigaste yrke.
Egersunds store sønn, Rune Nilsson, måtte i år slita bak mikrofonstativet i Norgesglaset på P1. Det gjorde han til 10 i stil, mellom anna med dette vesle kåseriet om jul i gamle dagar, og jul i moderne tid:
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2011/12/Rune-Nilsson-om-moderne-jul.mp3|titles=Rune Nilsson om moderne jul]
Man vikler hvitt silkepapir om hver knækket egg, dreier papiret fast sammen ved begge sider og lægger dem saa i kokende vand. Silkepapiret indelukker egget vandtæt.
Man burde vænne sig til at rense kammene hver morgen blot ved at trække noget vat gjennem kamtænderne. Ved denne fremgangsmaate, som kun tar et par minutter, blir kammen like saa ren som da den var ny, og man risikerer ikke at tænderne knøkker, hvad der jo let kan ske naar man f.eks. renser med papir, hyssing og lignende. Fra tid til anden maa klædersbørsten ogsaa rænses, især hvis man har benyttet den til møkrt tøi og nu skal børste lyse klædningsstykker med den. Det er ikke heldig at rense den for ofte med sæbevand, da det kun gjør haarene bløte. Man skal blot ta et ark hvitt papir, lægge det mot en bordkant, og vedbli at børste paa papiret indtil smudset har avsat sig, og intet mere av dette sees naar man prøver at børste paa et rendt stykke av papiret. Saa kan man trygt anvende børsten til ganske lyse klædningsstykker.
Rustne strykejern samt former og andre kjøkkenredskaper av blik renses hurtigst og bedst med smergellerret, som man kjøper i jernvare- og utstyrsforretninger.
