Haustsundag
Tid for matauk att
Hausten har yppa seg med litt etterlengta regn, temperaturen har bikka under tosiffra på det jamne, og haustfargane glittrar nok ein gong i haustsola.
Jordepla har også i år vorte lagde rett på gras, og dekka med gamalt høy som sauene ikkje ville ha.
Å ta med neste generasjon på slikt gjer at ein haustar meir enn grønsakene i etterkant. Utsagn som “det va SÅ kjekt å vera bonde for ein halv dag” krydrar jo kvardagen, og eg true det er nettopp slike augneblink som er av den viktige sorten i livet. Der ein kan lukta, høyra, kjenna og smaka saman med resten av slekta si. Det er i alle fall det eg hugsar sjølv, og som er blandt det eg har sett mest pris på i livet.
Forståing av lesing
Denne går ut til mine kjære lærarkollegaer i Noregs land, som gjennomfører nasjonale prøvar med sine (håpe)fulle klassar om dagen.
Bjørn Bolstad har gjort seg opp nokre tankar om lesing og forståing av det ein les.
Samstundes har eg fått utdelt helgelektyre av min eigen rektor…
God helg, og god lesing.
https://bbolstad.wordpress.com/2021/09/24/forstar-vi-det-vi-leser/
Facebook som “internett”
Det har vorte slik at “alle” har Facebook. Der kan ein lika og diskutera seg blå. (Pun intended…)
Men gjer ikke det noko med oss? Når all offentleg informasjon med eit foregår i eit proprietært univers som Facebook, og heile smafummsdiskusjonane gjeng føre seg der…har ein ikkje då tapt eitt og anna for ettertida?
I staden for at mediebedrifter har diskusjonstrådar som dei sjølve har eigarskap på, har no Facebook denne eigendomsretten.
Det same er jo tilfelle med offentlege instansar som kommunar og fylkeskommunar…ein har ikkje lenger kontroll på det som vert formidla i desse kanalane.
UDI legg no ned Facebooksidene sine, og NRK Beta melder om at det kan få ein dominoeffekt.
La oss for ettertida, og openheiten vona at så skjer!
Facebook – ein saga blott…
To gonger har eg hatt konto på Facebook. Ein gong før “alle”, og ein gong etterpå fordi det utvikla seg i den retningen.
“Å, det er langt å gå”, syng Klovner i Kamp. Kven veit om ein kjem i “mål” på Facebook. Men ein ting er sikkert…ein kan alltid gå attende.
Og det er det eg no har gjort. Til min gode, gamle blogg. Den har vorte litt oversett dei seinare åra. Det heng jo sjølvsagt også saman med andre ting enn Facebook, men når eg kikker oå gamle kladdar, så er det klart at det er ting og ta fatt på.
Let the show begin…