Man bør aldrig skjære eller klippe sine negler paa tærne paa en saadan maata at man avrunder hjørnene. Hvis man blot iagttar den forsigtighetsregel, altid at klippe neglene paa tærne ret over uten at avrunde hjørnene, vil man sikker undgaa alle de lidelser som følge av indgrodde negler. Det vigtigste man har at gjøre, hvis man allerede har saadanne, er derfor at la dem vokse uforstyrret indtil de er forbi spidsen av taaen, og derpaa klippe dem ret og saa fortsætte dermed.
NRK Super? Takke meg til Barne-TV…
Det hender eg gjer litt nostalgisk søking på internettet. Denne gongen enda turen her (skulle jo sjølvsagt vore på nynorsk, men det var ikkje å oppdriva.);
[youtube 8wtK6h5tpl0&feature=related Janosch]
Førjulsjulegåve
Som ei lita julegåve til meg sjølv, mine med-AA-studentar og elles andre besøkjande på dalstroka-innafor.net har eg lasta opp nokre bilete frå snorkeldagen me hadde på Great Barrier Reef utanfor Cairns.
|
|
Home, sweet home
Eg har vore på tur sidan slutten av august. 3 månedar. Eg kunne ha vore i utlandet endå, men eg valde å reise heim. Eg klarar ikkje å takle meir enn ein viss dose med sol, varme og kronisk stabilt vér. Folk ristar på hovudet når eg fortel at eg faktisk savna det ruskete haustveret som med opplever i Norge.
No har det strengt tatt vorte vinter, i alle fall i teorien. Då eg var liten og gjekk på Sinnes Skule, lærde eg at vintarmåndane er frå desember til februar. Og i år har det faktisk vist seg å halda stikk. Ute er det i alle fall snø på marka. Men mitt poeng er…folk har vanskeleg for å å forstå kvifor eg stakk heim. Difor har eg lagt ut nokre grunnar under. (Klikk på biletet for å sjå eit lite galleri/Press the image below to view the winterwonderland gallery)
Næseblødning
Det paastaaes at en meget kraftig bevægelse av kjæven som den finder sted ved en sterk tygning, skal være det bedste middel til at stanse næseblødning med. Er det barn det gjølder, kan man gi dem en papirrulle el. lign. i munden og si at de skal tygge rigtig haardt paa den. Denne bevægelse av kjæven stanser blodet. Dette middel er saa simpelt og liketil at man maaske er tilbøielig til at le av det; men det paastaaes at det aldri har slaat feil selv i meget slemme tilfælder.
Løysing på avstemming.
Dei siste månadane har vore opplevelsesrike og ganske så annleis i frå korleis ein normal haust utspelar seg for ein Nordmann. Japan baud på ein del av det ein vel kan karakterisera som kuliniske utfordringar, medan Australia ikkje svikta som den backpackar og ekstremsportnasjonen han etterkvart har vorte kjent som.
Alternativa for avstemminga var altså som følgjer:
– Ete blekksprut
– Rede på kamel
– Sykla på vatnet
– Opplevd eit jordskjelv
Til tross for at Japan er kjend som kanskje det mest jordskjelvråka landet i verda, var me nok ikkje så heldige at me fekk oppleva eit slikt naturfenomen. Ein liten nedtur kanskje, men så er det på ein måte kanskje like greit og?
Men blekksprut fekk eg fortært. Rå sådan. Det var slettes ikkje noko eg kjem til å føretrekka som laurdagssnacks i framtida, men no kan eg i alle fall sei at eg har ete det.
Og kamel er også ein ting eg fekk prøvd meg på. I Australia av alle stadar. Så merkeleg det enn må høyrast ut, så er det der det finst flest kamelar i heile verda. Det var ein ganske roleg og avslappa event. Kamelar er ikkje av det mest stressa dyreslaget for å seie det slik. Men artig var det fordi om.
Noko sykling på vatnet har det nok ikkje blitt men kanskje det kan vera eit mål for neste år eller noko. Morro ser det i alle fall ut:
[youtube:v=g9bmLv6iUj4]
Vandtæt fottøi
Den bedste maate at faa vandtæt skotøi er at behandle det med ricinusolje (amerikansk olje); denne olje utfylder ikke alene porene i læret, men gjør det ogsaa bløtt og bøielig. Oljen ma helst være varm naar den gnides ind, da varmen utvider lærets porer.
Avskjedskonsert
 |
Det er med ei tåre i augekroken at eg går inn i mi siste natt i Malaysia, og for den del i Asia på ei stund. Det har vore ei fin tid. Men likevel…endå så takksame Malayane må vere over at eg har vore her nede på vitjing til dei, så synest eg at det mest var litt i det drøyaste laget at dei skulle stelle i stand ein aldri så liten avskjedskonsert til meg den siste kvelden. Det var i alle fall langt i frå forventa. Så sjølv om det ikkje akkurat er som den rolige “Sov i ro” til Mamma, så tek eg tonane (??) med meg inn i natta…om eg nå får sova!
[audio:seremoni.mp3]Gamle skrifter og ordtøke
Fleirfoldige milliardar menneskje her på jorda har ei reiligøs tru basert på eit eller anna skriftverk. (Bibel, Torah, Koran e.l) Noreg har som kjent kristendom som statsreligion (enn så lenge). Det er stadfesta i Grunnlova vår;
§ 2
Alle Indvaanere af Riget have fri Religionsøvelse.
Den evangelisk-lutherske Religion forbliver Statens offentlige Religion. De Indvaanere, der bekjende sig til den, ere forpligtede til at opdrage deres Børn i samme.
På Kyrkjemøtet nå nyleg vart det halde avstemming blandt delegatane på spørsmålet om homofile i partnarskp skal kunne tilsettast og vigslast. 67% stemte for dette. I samband med dette gjorde Ukeslutt ein reportasje om dette som eg vart liggjande på Batu Feringgi å høyre på i går. Eit gamalt ordtøke seier at det er av fulle folk og born ein får høyre sanninga. Eg måtte smile med meg sjølv då eg høyrde klippet under;
[audio:ekteskapsdebatten.mp3]Eg har stor tru på Kaja og Maja. “Jeg tror det er mulig….på et vis”. Det er klart at born med slik ukueleg tru på at alt er mogleg vil kome langt i livet.
Ein tanke slo meg og. Med så mange kristne samla i saman, og med så mange bøner som fyk veggimellom om at Gud i det høge må høyra på akkurat deira bøn om å la valutfallet gå i rett rettning…mon tru kva mindretalet som tapte trur om sin Gud etter dette?
Og for å ta ein liten digresjon…medan eg sit og skriv dette held to byggningsarbeidarar på utanfor vindauget mitt og legg nytt tak på skuret over muren. Dei sveisar og sliper (berre millimetrar frå tåspissane) om ein annan med sneipen i kjeften, klikk-klakkana/flipp-floppane på beina og utan det minste spor av sveisemasker. Jaudå…det er tydeleg at eg er langt heimanfrå og alt som måtte ha med HMS på arbeidsplassen å gjere!
Off-piste
Aftenbladet slenger følgjande overskrift i andletet på meg i det eg slår på min vesle hanglede laptop; “Mann falt 40 meter”. (Seinare også kopiert i andre riksavisar: Aftenposten & Dagbladet) Slikt høyrest jo i utgangspunktet unekteleg dramatisk ut, og ikkje misforstå meg, ein traktor som vel å kjøre sin eigen veg og i dette tilfelle gje etter for gravitasjonens lover er jo ikkje å spøke med. Det veit eg litt av kvart om sjølv.
Uansett. Eg vart jo bergteken av sensasjonsoverskrifta (som fleire har kommentert på Aftenbladet) og leste vidare på ingressen. Den kunne melda om at hendinga hadde funne sted ved Andestjørn i Sirdal. Tankane begynner å snurre. Det er jo heime. Og såvidt eg veit, så er det ikkje noko 40 meter loddrett stup nokon stad i området…i alle fall ikkje i nærleiken av ein veg (endå). Eg enda etterkvart opp med ein stad der dette kunne ha hendt, og i oppfølgjingsartikkelen Aftenbladet presenterer nokre timar seinare vart jo den tanken stadfesta.
Dei siste åra har det vore ei utvikling på traktor/brøytefronten på Sinnes. Det slo meg då eg flytta til Volda der eg beit meg merke i at dei fjerna snøen med skrape. Snakk om tungvindt måte! Men slik har det aldri vore gjort heime…før no dei siste åra. Me har sverga til kjettingar og fres. Og det har fungert som berre juling. Kan hende er det dei labre snøvintrane som har fått brøytemannskap til å senka krava? Ikkje veit eg.
Kanskje er det på tide å dra fram skia igjen når ein skal til Sirdal? Ikkje kjøyre heile vegen til inngangsdøra. Det er jo noko med å gå 10.000 skritt dagleg, og ein kan jo ikkje ta pause frå dette sjølv om ein er på hytta! Det er jo til alt overmål kanskje spesielt viktig når ein er på hytta, for såvidt meg bekjent så er det ikkje akkurat helsekost det går i då.