Digitalt samarbeid i norsk barneskule

No i førjulsstria stig blodtrykket til farlege høgder i årene til dei få mennene i norsk grunnskule. Filt, englehår og glitter flyg veggimellom i klasseroma. Men eit godt IKT-samarbeid kan gjera underverk:

Dato: 14.12.2012
Emne: Juleverksted – guruen

Hei Magnus!

Jeg og Trond skal i gang med juleverksted i dag, og lurte litt på noen små ting.
Vi skal lage nisser av kuler, og lurte på hva dine tanker rundt å tilsette ski til disse figurene er?
Skal også lage ganske avansert origami stjerner, og lurte på hvilket papir som er best å bruke til dette formål?
Det siste som jeg lurte på var hvilke nåler du anbefaler når det skal sys i vatt? Lange tynne, eller kort med spiss?

Mvh.
En hjelpeløs mannlig pedagog.
Jostein

Dato: 14.12.2012
Emne: Ad: Juleverksted – guruen

Hei!
Takk for at du tok kontakt. Dette er faktisk noko av det eg er mest engasjert i når det gjelder skole. Mitt korte og gode svar er gi ein stor f…. Gjennom erfaring kan eg bare sei at ski på nissen, julestjerner, vatt og nåler er roten til alt vondt her i verden. Prøvde eg og i min spede start som lærar, men det luraste eg har gjort til no er å gi ein stor f.. i dette. Den feminiseringa du no er på vei inn i er farlig. Du blir ein annan person og om ikkje lenge har du og rød lekseplan med ein nisse på før jul. Det står ikkje eit kløyva ord om dette i kunnskapsløftet. Sett heller på ein god premier league kamp og gi dei ein leksjon i 4-4-3 og gjer heller desse stakars guttene til menn og ikkje feminiserte stakkarar som kjeme opp her til ungdomsskulen neste år.

Gir gjerne fleire pedagogiske råd hvis du treng. Lykke til i helga… not.

Villa til I die

Mvh Magnus, adjunkt med opprykk

Dato: 14.12.2012
Emne: Ad: Juleverksted – guruen

Takk for konstruktiv tilbakemelding!
Kan meddele at dagens juleverksted endte med katastrofe.
Nåler ble funnet plasser de ikke hører hjemme, flere elever spiste garn, og det hele endte opp med å lage en 30-40 meter lang julelenke.
De som ikke behersket dette satte vi til å lese. De som heller ikke behersker lesing ble satt til å spise pepperkaker.

Prøver igjen til neste år! Kanskje vi kan få til en påskeverksted ogeller pinseverksted.

You’ll never walk alone!

Mvh.
Jostein, adjunkt uten opprykk, sosialrådgiver, psykolog og entertainer.

På hovudet inn i ein binær kvardag

” Oppdatering 09.11.2012 – Stavanger Aftenblad har tydelegvis også plukka opp tråden:

SR-Bank gir bankkort til sjuåringer

Barn mister forstaelse for penger

Det er på sin plass.”

——————————————-

Denne veka fekk skuleverket nok ein gong media sitt søkelys over seg. I desse haustmørke dagane skal ein vel gjerne vere glad for at ting vert opplyst, men eg ser for meg at kunnskapsministeren godt kunne ha vore foruten dette gnistregnet.

Lærarutdannaren Bjørn Smestad meiner det er den grunnleggjande kunnskapen det skortar på sjå lærarstudentane, i og med at det er forkunnskapar som vert testa på eksamen. Kunnskapsministeren vil ha endring av resultata kjapt. Mellom anna med…hald deg fast…kurs. Heldigvis er ikkje det mitt arbeid å gjere noko med i frå den enden.

Det som derimot er ein tankevekkar, om enn ein ganske perifer ein, er dette. Kvar dag tek eg bussen til min daglege arbeidsplass. Den siste veka har SR-Bank klistra opp ein reklameplakat for bankkort for barn under 13 år (vilkår).

Årsaka til dette er i følgje SR-Bank sine eigne nettsider at;

70 % av våre kunder som har barn i alderen 10-12 år, oppgir at det ofte er en utfordring å ha penger tilgjengelig for sine barn i forbindelse med småhandel.”

Snille, snille SR-Bank. Strekke ut ei hjelpande hand til alle desse stakkars småbarnsforeldra slik at dei kan unngå den kjedelege kranglinga i kassa når poden vil ha Halloween-sukkertøy. Omtenksamt.

SR-Bank reknar nok denne reklamekampanjen som ikkje retta mot born. Eg ser for meg at Forbrukarombudet, som har tilsyn med nettopp marknadsføringslova, også vil koma til den konklusjonen. Statoil sneik seg jo glatt unna tidlegare i år, etter ein ufatteleg klein reklamespot dei hadde gåande på fjernsyn.

SR-Bank sin kampanje er ikkje ein gong på fjernsyn, så dei vil nok sleppa endå letare unna om nokon skulle levert inn ei klage.

Langs den distansen eg reiser med buss, ligg det ikkje mindre enn fire barneskular. Eg vil tru at størstedelen av Kolumbus (det lokale busselskapet) si kundegruppe er born og unge. Tal har eg ikkje på dette, men med tanke på den mengda einslege bilistar som står i kø her i Stavangerregionen kvar dag, trur eg det eit edrueleg anslag.

Når “kidsa” kjem heim og fortel at “alle” i klassa har kort, skal det godt gjerast for ein allereie hardt prøva forelder å ytra det viktige ordet “nei”. Halloween-maset om nytt kostyme vil framstå som sumarferie til samanlikning.

Lenkja mellom desse to tinga er dette. Skulane slit med å utdanna kompetente matematikklærarar. Dei skyldar på det grunnleggjande. Det grunnleggjande i det talsystemet me til dagleg omgjer oss med er titalsystemet. 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9. Born lærer å byggje opp tal der ulike siffer har ulike verdi alt etter sifferets plassering. Konkretar er fint til slik lærdom. Konkretane (som forsåvidt også berre er symbol) er i ferd med å forsvinne.

Det SR-Bank er i ferd med å gjere her, er å fråta heimane, og samfunnet, ein moglegheit til å konkretisere matematiikken. Dei håndfaste myntane er snart borte. Det er forsåvidt eit uttalt ynskje/faktum/utvikling at kontantar skal bort. Men kva hender når det mest konkrete me har for å læra oss det heil grunnleggjande forsvinn? Det er jo allereie vorte kveldsunderhaldning å sjå på korleis folk makter å kjøra sin personlege øhonomi ad undas.

Til skilnad frå SR-Bank, så synest det for meg som at det ikkje er mangel på oppseding rundt kortbruk som er problemet, men manglande mental kopling frå kortdraging til at pengane strøymer ut frå kontoen. Me er i ferd med å gå frå 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9 til 0,1.

SR-Bank (og andre bankar) sitt bankkort vil forøvrig heller ikkje verte ei endeleg løysning på foreldra sine “problem”. Det vil verta eit tillegg. Når 400,- i veka er oppbrukt, er nok ikkje vegen lang til å be om kontantar frå dei stakkars gamle. Og skulle ein vere betre rusta til å seie nei fordi om poden har fått kort?

Til sist eit tips til fredagsunderhaldning. Dokumentaren “In debt we trust” tek forsåvidt føre seg lån, men eg opplever likevel filmen som relevant. Stoe summar på kredittkorta er mykje for ein som endå ikkje har omgrep om kva konsekvensane kan bli. Dei har endå ikkje erfart samanhengen mellom inntekt og utgift på kroppen. Likevel er bankane på plass med sugerøyra sine, for på den måten å sikra seg ei stabil framtidsinntekt. Suspekt!