Yup…Twitter seems to have issues today. I guess there’s quite a few people around our tiny planet that har borderline paranoia now that they can’t tweet their…ehm….tweets. Cnet and Wired.com mentions a DOS-attack.
According to Twitter itself, they’re now back up and running but are struggling with the consequences of the attack.
Sumaren 2009 vart altså ein temmeleg fuktig affære. 247 mm regn er berre slått av oktober månad. Sist eg sjekka var det ein viss årstidsskilnad på juli og oktober?
Korte fakta:
Rune Halvorsen gjorde det i si tid soleklart for meg at det å drikke Coca Cola frå glasflaske var noko heilt spesielt. For min eigen del gjekk det strengt tatt mest i Huset’s cola og champagnebrus utan at eg kjende den heilt store skilnaden mellom det eine og det andre. No når eg har trukke eit par visdomsjeksler, og bort endå fleire hòl, så er mine utskeiingar på «sockervatn»-fronten derimot særs sparsommelege.
Men Rune si urbane myte om at glasscola er ein suveren vinnar, kan sjå ut til å halda vatn. Matforskaren Sara Risch har sett nøyare på spørsmålet og kome fram til at dei ulike innpakkningane har ulik innverknad på den svarte væska.
“While packaging and food companies work to prevent any interactions, they can occur,” she says. For example, the polymer that lines aluminum cans might absorb small amounts of soluble flavor from the soda. Conversely, acetaldehyde in plastic bottles might migrate into the soda. The FDA regulates this kind of potential chemical contact, but even minute, allowable amounts could alter flavor.
Ahhh….
Dette er ei lita historie som syner kor ufatteleg misbruk av ressursar vi kan oppleve her til lands som følgje av byråkratisering og kontorstyring av landet.
Ein hytteigar som har hatt hytte rett ved heimen min i årevis ynskjer å rive hytta for å byggje opp ny. Det skulle i og for seg ikkje vere noko stort problem skulle ein tru. Men så feil kan ein ta!
Hytta ligg i eit område som i dei siste åra har vorte klassifisert som eit skredfarleg området av Sirdal kommune. At barndomsheimen min ligg midt i vegen for dit eit eventuelt ras ville ha endt opp skulle tilsei at eg kan ha litt meir enn middels kjennskap til dei lokale tilhøva. I alle fall litt meir enn det ein kontortilsett på kommunehuset i Sirdal har.
Eg har leika i bakkane i «skredområdet» i heile min barndom. I tillegg gjeng det skiløype tvers gjennom skredområdet. Ein skulle tru at kommunen burde ha vore ute i geografien og sett opp sperringar, eller i det minste skilt om rasfare. Kanskje snakka med dei lokale fastbuande om faren for å verte tekne i ras. Men nei. «Det har vi ikke hørt noe om.»
Hytteeigaren må altså, for å få byggje ny hytte, rekvirere ein geolog frå NGI for å, om mogleg, avsanne kommunes oppfatting av området som skredfarleg. Dette er sjølvsagt ikkje gratis. Det skulle jo nesten bare mangle. Det skal koste å seie mot Sirdal kommune. Så for å få ein ekspert med fly frå Oslo for å konstatere at, jau…her er det vel strengt tatt særs liten skredfare, det må ein ut med ei månadsløn med.
Kan du tenke deg? Ein ser på eit kart på Tonstad, fire mil unna. Bestemmer at her er hellinga så pass at det er rasfare. Gjev ikkje melding til hus/hytter i området om at det kan vere fare for ras, men når ein ynskjer å byggje i området fer ein rede på det. Då må ein bruke mykje ressursar på å kommunisere med statlege organ for å avsanne det kommunen har bestemt seg for. Dei statlege organa nektar å høyre på sjølv om folk har budd i hytte der i 50 år og hatt hus der i fleire hundre år. Ein må så betala for at det skal flyge folk ut frå Oslo for å bestemme at kommunen har teke feil.
Alt i alt liknar det at ein berre skal halda seg til det eit kart seier, utan å gå ut i terrenget sjølv for å sjå på tilhøva, voldsomt på om ein skulle settje ein blind til å måla ein solopp/nedgang. Han kunne ha vorte forklart ein heil del med teoriar om korleis det ser ut, kva fargar han skal nytta og liknande. Men kor mange gonger ser ein solopp/nedgang lik ut?
Ein av dei vokalistane eg er absolutt mest imponert av blandt det eg kjenner til av musikk er Crash Test Dummies« Brad Roberts. Gruppas utvilsomt mest kjende song, «Mmm mmm mmm», frå filmen «Dum og dummare» var utvilsomt med på å gjere gruppa kjend ut over Canada’s grenser. I heimlandet deira var det derimot «Superman song» som gjorde dei kjende;
I leitinga etter litt mimremusikk frå det herlige 90-talet, kom eg og over ein melodi eg ikkje hadde høyrt tidlegare som og fall i smak. «I’ll never leave you alone». Ironisk nok (om ein legg merke til teksten) er konserten frå ei kyrkje…
I serien «gjennomtenkte overskrifter» presenterer me i dag Dagbladet sine oppslag på dagens nettavis. Mens andre ikkje fer sova om dagen, tek andre seg lett ein blund om det så er livstidsfengsel som står på spel…
For ei god stund sidan fekk Sirdal kommune den store æra av å verte kåra til den kommunen i landet med det beste slagordet.
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2009/07/slagord.mp3]
Norgeslasset 04.06.09
I hard kamp med klasseslagord som Sande kommunes «Utanfor allfarveg – heldigvis» og Frolands «2+2=5» er eg glad for at Sirdal klarte å trekkja det lengste strået…eller skal ein seie fjøra?
Yngve Carlsson er forsker ved Norsk institutt for by- og regionforskning (NIBR). Han sier til foreningens nettsted at det ikke hjelper med gode slagord om ikke kommunen følger opp med handling:
– Du kan ikke reklamere deg ut av et dårlig rykte. Du må gjøre noe med forholdene, sier Carlsson.
Kanskje var nettopp dette grunnen til at det gode gamle «Sirdal – ein god stad å bu» forsvann? Med ny rundkjøring 550 m.o.h, midt i snøen, som einaste rundkjøring i kommunen, ville jo dette slagordets folkemunneversjon vore litt for treffande: «Sirdal – ein god stad å snu.«
Under mi vitjing til Danmark i fjor sumar fekk eg sjansen til å prøva meg i ein ekte sykkelby. Kjensla av å sette seg på setet og trakke i veg på ein stad der det var eit system for korleis ein skulle oppføra seg på sykkel var…sensasjonell!
Det var som å vera attende på kjøreopplæringa med unntak av at dette kjendest moro! Sjølvsagt kan dei paddflate gatene i København ha gjort sitt til det voldsomme gledesrushet, men det å sykle avgarde på ein måte der sjansen for å krasje med andre kjendest minimal gjorde at dette står igjen som ei av dei flottaste opplevingane eg hadde i Danmark.
Mange norske byar kan med fordel gjere som New York åsjå til byar i verda som verkeleg har teke poenget.