Johnny Sanphillippo sa i frå seg den amerikanske draumen om å ha eit stort hus. Han har aldri tent meir enn 150.000,-. Her er alternativet hans som, må eg vedgå, er bygd på nokre godt grunngjevne tankar opp mot kva ein “skal/må ha” til ei kvar tid.:
Media meiner…
Jarle Andhøy har igjen sett kursen mot sør. Polarrådgjevar i det Kongelege Norske Utanriksdepartementet, Karsten Klepsvik, likar ikkje dette i det heile tatt.
NRK sin reportar i innslaget i artikkelen over, uttalar følgjande;
“Norske myndigheter står moralsk ansvarlig for denne turen…”
I ei anna aktuell sak har Ola Borten Moe motteke den uheldige tittelen “årets etikkversting” av Fremtiden i våre hender. Tittelen delte han med Statoil.
Dagbladet sin journalist siterer her Borten Moe på slik;
“Jeg påstår ikke at jeg har bedre etikk eller moral enn noen andre.”
Dette er altså det media meiner.
Utan at det er ein naturleg samanheng mellom desse to sakene, er det jo ei fiffig vinkling å sjå desse sakene opp mot kvarandre.
På den eine sida har ein UD som på vegne av den norske stat heiser det moralske flagget til topps straks den “lause kanonen” Andhøy legg ut på tokt utan deira godkjenning.
På den andre sida har ein så Borten Moe, også ein representant for den norske stat, som surmular når nokon kallar ei spade for ei spade og set fokus på at han kan hende er ein tanke ute å køyra med tanke på det moralske og etiske ansvaret han måtte ha ovanfor seinare generasjonar.
Hadde det endå vore denne type "canning" det var snakk om....
Eg meiner at Njål Kolbeinstveit seier nokre kloke ord i sin kommentar i Stavanger Aftenblad 15 januar i år. Vel verdt å lesa også for Borten Moe…om han har tid då. For det er klart at når “The Yes Man” dreg ein “Moe” på andre sida av dammen, så er det klart ein kan verte litt handlingslamma av eit slikt smigrande trekk.
Årets beste tilbod…eller?
Akkurat i tide til å kome med i kåringa “årets beste tilbod”, dumpa det ned eit brev i frå SpareBank 1 SR-Bank. Denne gongen med eit fantastisk påminning om deira tilbod til meg om kredittkortet SpareBank 1 Gold. Det originale tilbodet har på merkeleg vis aldri dukka opp.
Med dette magiske kortet flesker altså børsjomfrua SpareBank 1 til med følgjande tilbod til meg:
- Lik pinkode som på kortet eg allereie har
- Reise og avbestillingsforsikring (med tilhøyrande liten skrift)
- Oversikt i nettbank
- Trygg betaling
Men så tenkjer eg diverre litt på dette:
- Kor sikkert er det å ha same pinkode overalt?
- Kor enkelt er det eigentleg om eg kjem med forsikringskrav etter ei reise?
- Eg har allereie oversikt i nettbanken…denne er eg ikkje nøgd med. Kva med å kutte kaffen (Java)
- Får eg ikkje eit tilbod om trygg betaling frå SpareBank1 SR-Bank allereie, sidan dei må nytta eit anna kort for å gje meg dette tilbodet?
- Kvifor dukkar det opp slike reklamestunt frå banken min? Eg har jo ikkje bede om det!
Nei, Alice-Katharina Nielsen og resten av SpareBank 1 SR-Bank…dette er ein praksis eg ikkje likar. Det er slik praksis som skapar gjeldsslavar. Unge gjeldsslavar. At banksjef Nielsen(?) kan stå inne for ein slik praksis finn eg skremande. Hadde det ikkje vore for bankens siste stunt der dei hoppar på børsjaget, kunne eg mest fortsatt å tru at SR-Bank er den same, gamle trygge banken min. Den banken som gav meg ei søt panda-sparebøsse å spare på ei gong midt på 80-talet…før jappetida.
Men i staden trur eg at eg har fått eit nyttårsforsett for 2012. Litt forsinka, men legg eg til litt Wordefeud-nedtelling, så har eg pr. 19.55 den 2. januar 2012 fortsatt god tid på meg. Så her kjem det. Mitt nyttårsforsett for 2012 er – finne ein betre bank enn SpareBank 1 SR-Bank!
Medmindre då…ikkje at eg er kravstor eller noko. Barclays Bank Delaware har jo dette som heiter Black Card. Eg trur livet mitt ville ha vorte betre med dette. Mykje på grunn av tilgongen til ei smekker dame i eit ekstra hudlag i skinn, med heilt grei kåk, ok motorsykkel, helikopter og ein brukbar pram å ta meg rundt i til sjøs:
Så takk, Sparebank 1 og Alice-Katharina Nielsen, men nei takk!
Vår statsminister?
Jens Stoltenberg fortel om si tolking av korleis gjeldskrisa vil påverka Noreg. Han teikner og forklarer korleis ein kjem inn i ein ond sirkel. Her nyttar han ordet “jobb”. Der stoppa det for min del.
For mange år sidan lærte eg av Magnar Undheim at “å jobba” var eit ord som hadde dukka opp i samband med aksjar. “Å jobbe med aksjer.” Norsk ordbok på ordnett.no støtter denne definisjonen på “å jobbe”;
jobbe -et; -ing
1 drive dristige, lettsindige spekulasjoner med aksjer, eiendommer e.l.: jobbe i skipsaksjer / jobbe med usikre papirer
Eg vonar ikkje det er eit medvite ordval av Statsministeren, leiaren for Arbeidarpartiet. Eg trur og håper ikkje at han tenkjer meir på dei som jobbar, enn dei som arbeider? Det er trass alt arbeidskrafta som skapar verdiar, og ikkje dei som jobbar med aksjar.
For Norsk ordbok omtalar også “jobb”;
jobb [jåbb] -en, -er1 kortvarig, tilfeldig, lønnet arbeid: i studietiden hadde han mange forskjellige jobber;
Kortvarige tilsettingar er då ikkje noko å trakta etter om ein ynskjer eit stabilt samfunn?
Vår moderne jul
Egersunds store sønn, Rune Nilsson, måtte i år slita bak mikrofonstativet i Norgesglaset på P1. Det gjorde han til 10 i stil, mellom anna med dette vesle kåseriet om jul i gamle dagar, og jul i moderne tid:
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2011/12/Rune-Nilsson-om-moderne-jul.mp3|titles=Rune Nilsson om moderne jul]Julestyret
Friluftsmagasinet på min kjære radiokanal, NRK P1, hadde eit innslag her om dagen omkring det som i desse dagar gjer at me bulkar 30% meir enn andre veker i året: sho-ping
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2011/12/Friluftsmagasinet-Om-jula.mp3|titles=Friluftsmagasinet – Om jula]Kva har vi eigentleg jula for?
Den fantastiske kjensla av jul
4. sundag i advent
No stundar det for alvor mot joletid. I dei korte dagane me har, er det sterkaste ljoset du ser tilbodsplakatane frå kjøpesentra. Desse lyser mot deg på ein måte som gjer at ein heilt kan verte blenda, og gløyme kva joletida handlar om.
NRK P1 sitt program Friluftsmagasinet tek tak i dette, og let kåsør Jimmy Øverdal få kome med nokre viktige ord til oss alle om kva jola eigentleg handlar om:
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2011/12/Friluftsmagasinet-Julekåseri.mp3|titles=Julekåseri]Julestemning
Eg likar ikkje kjøpesenter. Men til og med på slike utenkjelege stader, kan ein få litt glimt av julestemning og eit smil i kvardagen.
Eit alternativt syn på tilværet
Lucero, argentinsk aleinemor og student, bur i ein fraktecontainer.
“Materielle ting….alt er jo til låns. Vi eig jo ikkje ting, vi berre låner dei ei lita stund, og antan kastar det, nokon arvar det eller ein gjev det bort. Ingenting av dette er eigentleg eins eige.”
“Vi prøver å tryggje oss sjølv og desse identitetane vi skaper for oss…mitt hus, mi kone, min bil, mine born, mi karriere. Jo større, jo meir trygg og jo meir sikker er ein på at ein er seg sjølv. Men i røynda er jo huset du eig eit fengsel som er eigd av banken.“