Søndag før ferien er slutt. Angst! Då må ein gjera det ein kan for å få tankane over på andre ting…
Category Archives: Personleg
Dei fleste ulukker skjer på nedstigninga
Songa «Driving home for Christmas» kunne fått eit solid hakk i plata i dag. Eg var oppe før gatene var i ferde med å bli fyllt av biler i trøbbel i dag tidlig. Eg tok toget til mi søster for å fylgje henne heim til jul.
Eit lite apropos når det gjeld tog…å ha to stasjonar som heiter «Sandnes» er forvirrande halv sju på morgonen. NSB kan gjerne ta det som eit julegåveynskje. «Sandnes sentrum» og «Sandnes» er farleg likt…og når stasjonane ligg etter kvarandre vert det berre tullete.
Nåvel. Eg kom meg av på korrekt stasjon og fekk pakka meg inn i bilen. Diskusjonen starta med ein gong; skal ein kjøra om Ålgård eller via Sviland? Eg fekk med mine alderspoeng vilja, trass i sterk usemje frå mi seks år yngre syster. Ho var skeptisk til snøtilhøva i bakkane opp Seldalsvegen. Då me kom dit, var det sjølvsagt ikkje eit snøfnugg å sjå….ikkje før me runda toppen og tok til på nedfarten mot Oltedal. Der låg det med eit 10-15 cm puddersnø i vegen. Trass i relativt låg fart, stod med plutseleg på stive hjul med retning næraste grøfte. Sjølve seansen kunne ha vore gjort meir elegant. I staden for å runde portane (brøytestikkene), tok me dei beint på.
Vis Utforkjøring i julestria i et større kart
Heile hendinga gjekk tåleg seint føre seg, og den einaste uroa var om det skulle liggje ein stein i grøftekanten. Det gjorde det ikkje. Den var i staden full av snø, og me var ståande parkert med begge framhjula i grøfta og botnen på vindauget mitt i plan med snøen utanfor.
Redninga denne gongen vart ikkje Falk eller Viking, men Janne Britt’s betre, og meir kjøyrevandte halvdel, som kom til som ein riddar i kvit rustning. Mi noko skeptiske haldning til at me skulle kunne verte dregne opp av grøfta av ein bil av nokonlunde same storleik, skulle fort vise seg å verte gjort til skamme. Det er eg glad for. Ein snakk med bilberginga i året held for min del.
Me kom oss opp att etter mindre enn ein halvtime med perfekt utsikt til fjernsysnsmasta over Oltedal, og deretter overtok ein med større kompetanse innan bilulykker rattet. Og med det kom ein heim til jul også i år.
Ps. Ja, eg angrar på at eg ikkje stakk ut å filma førjulsparkeringa, men det skal ikkje hindra meg frå å ha mykje moro med hendinga i eit par år framover!
Arva etter Bøkko?
I store delar av min barndom har isen vorte dekka av djup snø så snart han har kome. I nokre tilfelle har ein hatt sjans til å spenna på seg skeisene for å ta nokre piruettar ute på det harde vatnet. Men det høyrer til unntaka.
I helga var eg på ein førjulsturné på sørlandet til min gamle sambuar frå tida i Volda, Trine. Over nyttår reiser ho på backpackartur verda rundt, så nostalginivået var i utgangspunktet rimelig høgt. Det ville seg sånn at tilhøva var perfekte for om ikkje Disney on ice, så i alle fall Sinnes on ice. Ein fantastisk laurdag i Lindesnes» høgfjell vart ein ubetinga suksess. Her er nokre glimt:
Luftetur i vestlandets skjergard
Ovaburdsstatistikk
Frå tid til annan kan ein verte versjuk. Antan har ein for mykje stabilt ver med solskin og 30 grader i skyggen, eller kan hende er det stikk motsett. Bergen har jo eit rykte på seg i så måte, og høyrde rykte om at hausten 2001 inneheldt regn kvar dag, i tre månadar. Om det er sant skal eg ikkje meine noko om. Eg var heldigvis vekke.
Men ein kan jo ta ei samanlikning av nedbørsdata det siste året no. Ta ein kikk på grafane under:
Som ein ser hadde oktober månad i år og i fjor ein tåleg stor skilnad når det kjem til ovaburd. Det er, om ikkje anna, eit interessant poeng. Ein kan stoppe opp, sette fingeren på haka og sei «fiffig». I tillegg til dette kan det og nemnast at det i juli månad 2009 var 247,5 mm ovaburd. Eg saksa bort akkurat det, men sjølv det er ei spesiell måling. Det regna altså mest 2,5 gong meir i juli enn i oktober i år. Det er vel dette gode gamle Leif Juster ville definert som «mot normalt«.
Vegutbygging
Laurdags morgong. Fri. Då kan ein ta seg tid til å slappe av og høyre på radioen på morgonkvisten.
I dag var det eit innslag på nyheitene om kva utbygging av vegnettet har for slags resultat. Sjølv har eg ei ganske klar oppfattning om at meir veg vil gje meir trafikk, som igjen vil gje meir kø og meir ulykker.
Det er difor gledeleg å få støtte frå forskarhald for mi magekjensle gjennom ein rapport frå TØI (Transportøkonomisk Institutt).
I den skriv Arvid Strand og hans samarabeidsskribentar mellom anna følgjande i sin konklusjon;
Det finnes etter hvert en betydelig empiri som dokumenterer at vegbygging som nedsetter reisetiden, ikke bare i teorien, men også i praksis bidrar til trafikkøkning.
[TØI (2009), s. 61]
Dette skulle vel gjerne ikkje kome som ei stor overrasking? Det er vel også slik at dei fleste nye vegar som vert laga i desse dagar, er vegar som har fartsgrenser over 80 km/t. Dette finn ein noko om i rapporten.
Vegbygging som oppgraderer 80 km/t-vegene til 90 og 100 km/t-veger vil øke klimagassutslippene betydelig siden det er på disse vegene den største delen av transportmengdene avvikles.
[TØI (2009), s. 65]
Når tempoet aukar til over 70 km/t er også utsleppet av CO2 størst. Jo fortare ein køyrer, jo meir CO2 vert sluppe ut.
Det ser altså ikkje ut til at oljeproduksjonen er nok for å hamna på 88 plass på lista over verdens beste land å bu i. Me ynskjer tydelegvis også å auka produksjonen av CO2 i form av fleire vegar med høgare fart for på den måten å få mindre køar. Ironien i det heile er jo berre det at det faktisk er det motsette som er tilfellet, og at sjølve opparbeidinga av nye og breiare vegar er noko som forureinar meir enn ganske mykje anna [TØI (2009), s. 58].
Noreg – Verdas beste land å bu i!
FEIL! Me er ikkje det beste landet å bu i her på jorda. Det vil sei. Ut i frå FN sin målestokk, så er me gjerne det. Problemet er berre at FN målar dette ut i frå økonomiske kriterie. Det er gjerne sjølvsagt at det er den målestokken me her i vesten skal nytta…pengar er jo alt! Men har me det eigentleg så godt som me kan ha det her?
For all del. Me lid ingen naud, og eg har ikkje tenkt å slengja meg på bølgja av dei som klagar. Men det er unekteleg eit poeng at om ein samanliknar ein norsk 10-åring, og ein somalisk 10-åring, så vinn den somaliske på smileskalaen. Den norske er beint fram for bortskjemd reint materialistisk, og set ikkje på noko vis pris på dei enkle tinga i livet slik ein somalisk unge gjer.
Difor eksisterer det noko så flott som alternativ standard for måling av levekår. Nemleg thehappyplanetindex. Den tek ikkje berre omsyn til økonomiske fakta, men tek og opp i seg dei tinga som faktisk tel for at du, og dine mange etterkomarar skal kunne ha eit godt liv her på denne planeten.
I følgje thehappyplanetindex er Noreg på ein skuffande 88 plass. Ruvande på topp, er eit lite land i mellom-amerika; Costa Rica. Heile rapporten kan lesast her.
I tillegg har NRK’s Verdt å vite laga eit innslag om saka.
[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2009/10/thehappyplanetindex.mp3]Overkøyrd i morgonrushet
Eg har kollidert eit par gonger tidlegare i mitt liv. Kvar gong har vore særs ulik den forrige. No kan eg notera ned endå ei slik ugrei hending. Heldigvis var det ikkje mi skyld denne gongen.
På veg til arbeid ute på Sola vart eg liggjande i høgre fil etter siste rundkjøring før rundkjøringa der motorvegen treff Stavanger. Med eit begynte rumpa på bilen å gå mot høgre utan at eg så mykje som hadde rørt på rattet. Eg forstod ingenting, og begynte å ratta mot venstre det eg makta. Her veit eg at hjernen har kopla litt ut, for eg kan ikkje heilt hugse kva som hendte før eg så noko svar i vindauget til venstre for meg, vips var eg over i venstre fil…baklengs.
Utan å ha forstått kva som traff meg, vart eg sittjande å venta på ei smell. Heldigvis kom det ikkje. Eit lite dunk var vel alt eg kjende, idet den bakre støytfangaren fann eit passande tre mellom dei to kjøyrerettningane på Madlavegen, og der stoppa eg opp.
Fyrst no vart eg klar over kva som hadde hendt. Eg kikka etter kva som hadde truffe meg, men ingen bilar såg ut til å ha merka at eg hadde vorte skvisa rundt i køyrebanen og no stod stille. Eg vart sittjande litt å tenkje…kva hadde truffe meg…kva gjer eg no?
Lysa til høgre for meg av bilar på veg til Forus gav meg ikkje noko svar. Etter å ha slått av lysa og daua bilen, strekte meg over i settet og tok tak i sekken. Eg visste at eg måtte på arbeid! Døra var uvanleg vanskeleg å få opp, men etter nokre forsøk klarte eg å koma meg ut. No stoppa også ein diger lastebil borti vegen.
Bak meg høyrde eg stemmar, og nokre arbeidarar med gule vestar kom settjande til over vegen. Eg hadde endå ikkje ein heilt klar plan over kva i alle dagar eg skulle ta meg til, då dei ropte at me måtte få bilen opp på fortauet på motsett side av vegen. Eg sette meg inn att i bilen att, og mi stolte skute vart rulla over vegen og opp på land.
Deretter gjekk det eigentleg slag i slag. Medan eg vart ståande og kikke etter overkjøyraren saman med karane som hadde gjeve meg ei hjelpande hand, dukka det opp ein politibil med blålys. «Raskt levert», tenkte eg med meg sjølv. Men det var nok anna, viktigare saker dei var ute etter der og då, for dei freste ganske elegang forbi. Like etter dukka min motstandar i Destrction Derby: Stavanger opp. Han hadde ikkje merka at han kjøyrde på meg før det kvite taket hadde dukka opp framom han idet eg var snurra 270 grader rundt, over på andre sida av vegen.
I biletserien under kan du sjå resultatet. Dei to fyrste bileta er frå i dag tidleg, medan resten er no i ettermiddag.
Mildt sagt ugreit, og ei rekkje spørsmål dukker opp.
- Korleis skal eg koma meg på arbeid i dag?
- Korleis skal eg koma meg heim til helga?
- Korleis skal eg koma meg på arbeid framover?
- Skal eg ha ny bil?
- Har eg råd til ny bil?
og sist men ikkje minst;
KORLEIS I SVARTE KAN EIN BERRE SKUBBE NOKON AV VEGEN??? Djises…
Men alt i alt så gjekk det eksepsjonelt godt denne gongen. Ingen personskadar, og kajakkfesta er intakt.
Om å gje frå seg redaktøransvaret
Her om dagen sendte eg eit tips til avisa Sirdølen. Det gjorde eg som ein reaksjon på noko eg observerte då eg kom heim på helgeperm frå arbeidslivet i storbyen. Sirdølen er ei avis som kjem ut med jamne mellomrom ca 1. gong i månaden. Avisa hadde i lang tid annonsert eit ynskje om å verte tipsa, og no tok eg dei altså på ordet.
Eg vart difor mildt sagt forundra då eg denne helga kom heim og fann mit vesle tips på trykk i avisa. Tipset hadde ikkje noko overskrift, og den særs uformelle måten eg hadde forfatta tipset på gjorde at eg trudde at det tydeleg framstod som eit tips, og ikkje noko som var meint å skulle på trykk.
Dersom Sirdølen saknar ting å trykke, har eg skrive såpass mykje tidlegare som har vore desto betre å ha på trykk. Eg såg meg difor nøydt til å sende avgarde følgjande e-post;
Hei.
Denne helga kom eg heim til eit Sirdølen der eg hadde fått nokre ord på trykk. Det er jo supert det at ting vert tekne inn, men av alle ting eg har skrive til Sirdølen og bede om å få på trykk, var kanskje dette det dårlegaste stykket de kunne ha teke inn! Ikkje ei gong ei overskrift er jo med.
Det er altså tydeleg at det ikkje kom skikkeleg fram, men dei få orda som vart skribla ned omkring aktiviteten ved Sinnesvatnet, var meint som TIPS. Altså IKKJE eit innlegg. Personleg tykkjer eg at det gjeng tydeleg fram av forma på det eg skreiv til dykk.
Når Sirdølen i såpass sterk grad oppmodar til å koma med tips på sine nettsider, tykkjer eg det er rart at tips vert trykte direkte. Etter mine omgrep er tips noko ein som journalist tek tak i og fylgjer opp. Hadde Sirdølen gjort det, ville ein fort ha oppdaga at gravearbeida som gjekk føre seg, var påbode undersøkingar etter fornminne.Så kan ein jo sjølvsagt stille spørsmål til om kor langt ein tenkjer når ein grev 40 cm ned i marka etter gamle skattar på eit slet som det har vore drive aktivt jordbruk på i alle fall i dei siste 30 åra.
At tips som kjem inn vert handsama på denne måten, utan eit ord om at det vert sett direkte på trykk, det er eg redd vil koma til å undergrava heile Sirdølens oppmodingar om å verte tipsa!– Torger Åge Sinnes
I dag mottokk eg så følgjande e-post;
Hei
Det er rett som du skriv i denne mailen. Ser at det er gjort ein feil.
Det var heilt på slutten under klargjering før oversending for trykking, at eg samla opp ein del småartiklar på ei ledig spalte. Men diverre har også eit tips frå deg hamna der.
Beklager det.
Det er rart…med så god tid mellom kvar utgåve skulle ein gjerne tru at hastverksarbeid rett før avisa gjeng i trykken ikkje førekjem. Annonsar om ledige reklameplassar i neste avis den siste veka, gjer det også særs uforståeleg at eg skulle ende opp som siste minutts «listefyll».
Eg vonar difor at eg neste gong vil verte gjeve eit lite hint om at mine ord kjem på trykk. Men sånn er det vel gjerne å gje i frå seg tekst til andre. Men eg trudde det var internett som var den store, stygge ulven, og ikkje den etablerte pressa. Eg fekk i alle fall orsakinga eg følte eg hadde til gode, og det er eg glad for. Hadde berre Sirdal kommune vore like ærlege, så kunne kanskje eg og Gunnar R. Tjomlid fått rett i saka omkring mediaterminalar. Men den sit gjerne lenger inne…
Mobbing på min grunnskule
I dag rulla Stavanger Aftenblad opp ei mobbesak på min gamle barneskule. Kven skulle tru det? På min vesle skule med berre 60-70 elevar, har folk gått rundt å mobba andre slik at dei til slutte endar opp med å flytta! Det er ei nyhend eg puttar i same skuff som 9/11 og ranet i Sveriga her om dagen…surrealistisk.
Det var visst også det skulen sjølv gjorde då dei fekk høyra om saka.
Foreldrene ble møtt med mistro…
Og det kan eg gjerne forstå. Når ein er slik ein liten skule kjenner ein jo som vaksen alle elevane. I tillegg kjenner alle elevane kvarandre godt. Kven kan tru at nokon er stygge med kvarandre, over lang tid, på ein slik stad? Det er som om Tussi skulle ha mobba Tigergutt i Hundremeterskogen så han måtte ta spretthalen sin å hoppe til andre jaktmarker!
Men er det noko ein veit om mobbing, så er det at det skjer overalt. Skjult mobbing er kanskje verst, og dei som er ekspertar på skjult mobbing er jenter. Slik sett er det gjerne ikkje heilt uforståeleg at det heile kom som julekvelden på kjerringa.
Det er trist at slikt skal hende. Det er endå tristare at det neppe er fyrste gong, og heilt sikkert ikkje siste gong det skjer heller. At det skulle gå så langt som til at eleven og familien måtte flytta er særs trist, og her skulle ein sjølvsagt gjort noko aktivt for å få slutt på mobbinga mykje tidlegare. Men igjen…det er gjerne ikkje så lett når ein korkje ser eller høyrer noko om det.
Sånn sett har, etter det eg kan forstå i frå Aftenbladet, bygdespøkelset i Sirdal nok ein gong slått til. Løyndomane som for alt i verda ikkje skal opp i lyset. At alt helst skal teiast ihjel, eller i det minste haldast innanfor fire dører…der har du noko av Sirdal si største utfordring! Om det stemmer som det står, at foreldra til jenta som var mobba vart rådd av andre til å teie, då ville eg skjemst så lang eg var over å ha gjeve slike råd.
Sirdølen tek og opp mobbesaka, om enn på ein litt anna vinkla måte. Ordføraren stiller seg kritisk til å ta slike saker opp i politiske fora, og det er eg einig med han i. At ordføraren sjølv kan vera innhabil i saka med tanke på at han sjølv har born på skulen, ja det er ein annan diskusjon. Men her tykkjer eg Frp og Ivar Hognestad har teke tak i saker dei ikkje skal. Dette handlar om pedagogikk, og erting/plaging/mobbing er noko som skal ordnast på lågast mogleg nivå fortast mogleg! At så ikkje har skjedd er noko ein må sjå på i etterkant, for sjølv skulane lærar her. Kanskje spesielt skular som ikkje har noko opplest historie med mobbesaker tidlegare. Men som tidlegare nevnt…du kan vera sikker på at mobbing har hendt!