Category Archives: Personleg

Personleg, Politikk

Noreg – Verdas beste land å bu i!

2 Comments

FEIL! Me er ikkje det beste landet å bu i her på jorda. Det vil sei. Ut i frå FN sin målestokk, så er me gjerne det. Problemet er berre at FN målar dette ut i frå økonomiske kriterie. Det er gjerne sjølvsagt at det er den målestokken me her i vesten skal nytta…pengar er jo alt! Men har me det eigentleg så godt som me kan ha det her?

For all del. Me lid ingen naud, og eg har ikkje tenkt å slengja meg på bølgja av dei som klagar. Men det er unekteleg eit poeng at om ein samanliknar ein norsk 10-åring, og ein somalisk 10-åring, så vinn den somaliske på smileskalaen. Den norske er beint fram for bortskjemd reint materialistisk, og set ikkje på noko vis pris på dei enkle tinga i livet slik ein somalisk unge gjer.

Difor eksisterer det noko så flott som alternativ standard for måling av levekår. Nemleg thehappyplanetindex. Den tek ikkje berre omsyn til økonomiske fakta, men tek og opp i seg dei tinga som faktisk tel for at du, og dine mange etterkomarar skal kunne ha eit godt liv her på denne planeten.

I følgje thehappyplanetindex er Noreg på ein skuffande 88 plass. Ruvande på topp, er eit lite land i mellom-amerika; Costa Rica. Heile rapporten kan lesast her.

I tillegg har NRK’s Verdt å vite laga eit innslag om saka.

[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2009/10/thehappyplanetindex.mp3]
Personleg

Overkøyrd i morgonrushet

No comments

Eg har kollidert eit par gonger tidlegare i mitt liv. Kvar gong har vore særs ulik den forrige. No kan eg notera ned endå ei slik ugrei hending. Heldigvis var det ikkje mi skyld denne gongen.

Påkjørsel

På veg til arbeid ute på Sola vart eg liggjande i høgre fil etter siste rundkjøring før rundkjøringa der motorvegen treff Stavanger. Med eit begynte rumpa på bilen å gå mot høgre utan at eg så mykje som hadde rørt på rattet. Eg forstod ingenting, og begynte å ratta mot venstre det eg makta. Her veit eg at hjernen har kopla litt ut, for eg kan ikkje heilt hugse kva som hendte før eg så noko svar i vindauget til venstre for meg, vips var eg over i venstre fil…baklengs.

Utan å ha forstått kva som traff meg, vart eg sittjande å venta på ei smell. Heldigvis kom det ikkje. Eit lite dunk var vel alt eg kjende, idet den bakre støytfangaren fann eit passande tre mellom dei to kjøyrerettningane på Madlavegen, og der stoppa eg opp.

Fyrst no vart eg klar over kva som hadde hendt. Eg kikka etter kva som hadde truffe meg, men ingen bilar såg ut til å ha merka at eg hadde vorte skvisa rundt i køyrebanen og no stod stille. Eg vart sittjande litt å tenkje…kva hadde truffe meg…kva gjer eg no?

Lysa til høgre for meg av bilar på veg til Forus gav meg ikkje noko svar. Etter å ha slått av lysa og daua bilen, strekte meg over i settet og tok tak i sekken. Eg visste at eg måtte på arbeid! Døra var uvanleg vanskeleg å få opp, men etter nokre forsøk klarte eg å koma meg ut. No stoppa også ein diger lastebil borti vegen.

Bak meg høyrde eg stemmar, og nokre arbeidarar med gule vestar kom settjande til over vegen. Eg hadde endå ikkje ein heilt klar plan over kva i alle dagar eg skulle ta meg til, då dei ropte at me måtte få bilen opp på fortauet på motsett side av vegen. Eg sette meg inn att i bilen att, og mi stolte skute vart rulla over vegen og opp på land.

Deretter gjekk det eigentleg slag i slag. Medan eg vart ståande og kikke etter overkjøyraren saman med karane som hadde gjeve meg ei hjelpande hand, dukka det opp ein politibil med blålys. “Raskt levert”, tenkte eg med meg sjølv. Men det var nok anna, viktigare saker dei var ute etter der og då, for dei freste ganske elegang forbi. Like etter dukka min motstandar i Destrction Derby: Stavanger opp. Han hadde ikkje merka at han kjøyrde på meg før det kvite taket hadde dukka opp framom han idet eg var snurra 270 grader rundt, over på andre sida av vegen.

I biletserien under kan du sjå resultatet. Dei to fyrste bileta er frå i dag tidleg, medan resten er no i ettermiddag.

IMG_0100








Mildt sagt ugreit, og ei rekkje spørsmål dukker opp.

  1. Korleis skal eg koma meg på arbeid i dag?
  2. Korleis skal eg koma meg heim til helga?
  3. Korleis skal eg koma meg på arbeid framover?
  4. Skal eg ha ny bil?
  5. Har eg råd til ny bil?

og sist men ikkje minst;

KORLEIS I SVARTE KAN EIN BERRE SKUBBE NOKON AV VEGEN??? Djises…

Men alt i alt så gjekk det eksepsjonelt godt denne gongen. Ingen personskadar, og kajakkfesta er intakt.

Personleg, Sirdal

Om å gje frå seg redaktøransvaret

No comments

Her om dagen sendte eg eit tips til avisa Sirdølen. Det gjorde eg som ein reaksjon på noko eg observerte då eg kom heim på helgeperm frå arbeidslivet i storbyen. Sirdølen er ei avis som kjem ut med jamne mellomrom ca 1. gong i månaden. Avisa hadde i lang tid annonsert eit ynskje om å verte tipsa, og no tok eg dei altså på ordet.Sirdølen

Eg vart difor mildt sagt forundra då eg denne helga kom heim og fann mit vesle tips på trykk i avisa. Tipset hadde ikkje noko overskrift, og den særs uformelle måten eg hadde forfatta tipset på gjorde at eg trudde at det tydeleg framstod som eit tips, og ikkje noko som var meint å skulle på trykk.

Dersom Sirdølen saknar ting å trykke, har eg skrive såpass mykje tidlegare som har vore desto betre å ha på trykk. Eg såg meg difor nøydt til å sende avgarde følgjande e-post;

Hei.

Denne helga kom eg heim til eit Sirdølen der eg hadde fått nokre ord på trykk. Det er jo supert det at ting vert tekne inn, men av alle ting eg har skrive til Sirdølen og bede om å få på trykk, var kanskje dette det dårlegaste stykket de kunne ha teke inn! Ikkje ei gong ei overskrift er jo med.

Det er altså tydeleg at det ikkje kom skikkeleg fram, men dei få orda som vart skribla ned omkring aktiviteten ved Sinnesvatnet, var meint som TIPS. Altså IKKJE eit innlegg. Personleg tykkjer eg at det gjeng tydeleg fram av forma på det eg skreiv til dykk.

Når Sirdølen i såpass sterk grad oppmodar til å koma med tips på sine nettsider, tykkjer eg det er rart at tips vert trykte direkte. Etter mine omgrep er tips noko ein som journalist tek tak i og fylgjer opp. Hadde Sirdølen gjort det, ville ein fort ha oppdaga at gravearbeida som gjekk føre seg, var påbode undersøkingar etter fornminne.

Så kan ein jo sjølvsagt stille spørsmål til om kor langt ein tenkjer når ein grev 40 cm ned i marka etter gamle skattar på eit slet som det har vore drive aktivt jordbruk på i alle fall i dei siste 30 åra.

At tips som kjem inn vert handsama på denne måten, utan eit ord om at det vert sett direkte på trykk, det er eg redd vil koma til å undergrava heile Sirdølens oppmodingar om å verte tipsa!

– Torger Åge Sinnes

I dag mottokk eg så følgjande e-post;

Hei
Det er rett som du skriv i denne mailen. Ser at det er gjort ein feil.
Det var heilt på slutten under klargjering før oversending for trykking, at eg samla opp ein del småartiklar på ei ledig spalte. Men diverre har også eit tips frå deg hamna der.
Beklager det.

Det er rart…med så god tid mellom kvar utgåve skulle ein gjerne tru at hastverksarbeid rett før avisa gjeng i trykken ikkje førekjem. Annonsar om ledige reklameplassar i neste avis den siste veka, gjer det også særs uforståeleg at eg skulle ende opp som siste minutts “listefyll”.

Eg vonar difor at eg neste gong vil verte gjeve eit lite hint om at mine ord kjem på trykk. Men sånn er det vel gjerne å gje i frå seg tekst til andre. Men eg trudde det var internett som var den store, stygge ulven, og ikkje den etablerte pressa. Eg fekk i alle fall orsakinga eg følte eg hadde til gode, og det er eg glad for. Hadde berre Sirdal kommune vore like ærlege, så kunne kanskje eg og Gunnar R. Tjomlid fått rett i saka omkring mediaterminalar. Men den sit gjerne lenger inne…

Arbeid, Personleg, Utdanning

Mobbing på min grunnskule

No comments

I dag rulla Stavanger Aftenblad opp ei mobbesak på min gamle barneskule. Kven skulle tru det? På min vesle skule med berre 60-70 elevar, har folk gått rundt å mobba andre slik at dei til slutte endar opp med å flytta! Det er ei nyhend eg puttar i same skuff som 9/11 og ranet i Sveriga her om dagen…surrealistisk.

Det var visst også det skulen sjølv gjorde då dei fekk høyra om saka.

Foreldrene ble møtt med mistro…

Og det kan eg gjerne forstå. Når ein er slik ein liten skule kjenner ein jo som vaksen alle elevane. I tillegg kjenner alle elevane kvarandre godt. Kven kan tru at nokon er stygge med kvarandre, over lang tid, på ein slik stad? Det er som om Tussi skulle ha mobba Tigergutt i Hundremeterskogen så han måtte ta spretthalen sin å hoppe til andre jaktmarker!

Men er det noko ein veit om mobbing, så er det at det skjer overalt. Skjult mobbing er kanskje verst, og dei som er ekspertar på skjult mobbing er jenter. Slik sett er det gjerne ikkje heilt uforståeleg at det heile kom som julekvelden på kjerringa.

Det er trist at slikt skal hende. Det er endå tristare at det neppe er fyrste gong, og heilt sikkert ikkje siste gong det skjer heller. At det skulle gå så langt som til at eleven og familien måtte flytta er særs trist, og her skulle ein sjølvsagt gjort noko aktivt for å få slutt på mobbinga mykje tidlegare. Men igjen…det er gjerne ikkje så lett når ein korkje ser eller høyrer noko om det.

Sånn sett har, etter det eg kan forstå i frå Aftenbladet, bygdespøkelset i Sirdal nok ein gong slått til. Løyndomane som for alt i verda ikkje skal opp i lyset. At alt helst skal teiast ihjel, eller i det minste haldast innanfor fire dører…der har du noko av Sirdal si største utfordring! Om det stemmer som det står, at foreldra til jenta som var mobba vart rådd av andre til å teie, då ville eg skjemst så lang eg var over å ha gjeve slike råd.

Sirdølen tek og opp mobbesaka, om enn på ein litt anna vinkla måte. Ordføraren stiller seg kritisk til å ta slike saker opp i politiske fora, og det er eg einig med han i. At ordføraren sjølv kan vera innhabil i saka med tanke på at han sjølv har born på skulen, ja det er ein annan diskusjon. Men her tykkjer eg Frp og Ivar Hognestad har teke tak i saker dei ikkje skal. Dette handlar om pedagogikk, og erting/plaging/mobbing er noko som skal ordnast på lågast mogleg nivå fortast mogleg! At så ikkje har skjedd er noko ein må sjå på i etterkant, for sjølv skulane lærar her. Kanskje spesielt skular som ikkje har noko opplest historie med mobbesaker tidlegare.  Men som tidlegare nevnt…du kan vera sikker på at mobbing har hendt!

Moro, Sirdal

Grassat moro

No comments

Det er etter kva eg kan skjøna mykje rart småbarn finn på, som aldri vert dokumentert. Dokumentasjonen er vel gjerne i ferd med å verte det minste problemet i desse digitale aldrar, og i staden for å glede seg over moglegheitene dette gjev, uroar folk seg i stor grad for kva slags negative ting som kanskje kan verte gjort med bilete og film.

Personleg tykkjer eg slikt uttrykkjer ei haldning til menneskja som er alt anna enn positiv. Det er mest ei fallitterklæring til sine medmenneskje. Sjølvsagt er sjansen der for at noko galt skal skje, men eg trur at ein ikkje skal ta sorgene på forskot…akkurat slik ein ikkje går rundt og reknar med å døy, sjølv om alle veit at det skal ein jo ein dag.

Eg har to brør som har hatt ein del kreative forslag oppigjennom. Eit av dei er dette; då plenen nett hadde vorte frisert og graset fortsatt låg lageleg til, fann desse innovatørane ut korleis ein lett kan byggja kropp utan evinneleg med trening og ein stram plan for dagleg inntak av mat og væske.

tas0007


Personleg, Sirdal

Litt for mykje drama i kvardagen

No comments

I dag var eg ei hårsbreidd i frå å mista lillebror min. Han har diabetes. Det er mange år sidan han fekk sjukdommen, og det er stort sett ikkje noko problem korkje for han sjølv, eller for folk rundt han. (Sjølv om kosthaldet hans nok til tider skulle tilseie at han ikkje har denne sjukdomen.)

I dag tidleg gjekk det derimot ikkje så godt. Han vakna opp til eit anfall etter at blodsukkeret hadde falle til eit nivå der det ikkje skulle vere, og han endte opp i eit diabetisk anfall med krampetrekkningar og etterkvart vart han også medvitslaus.

Då sjukebil, doktor og luftambulanse etterkvart kom til staden, var han i ferd med å koma til seg sjølv att. Likevel er det ei skremande oppleving, og det er langt i frå sikkert at alle faktisk er klar over at det er ei medisinsk årsak bak anfalla. Då eg var liten og kom til å slå meg, blåste mi mor alltid på staden eg hadde slått meg og sa “det vil helst gå godt”. Det gjorde det heldigvis også denne gongen. Likevel kom eg til å tenkje på noko.

Her i dei grisgrendte stroka skjer det ting utanom det vanlege nokre berre få gonger i året. Då aukar folketalet dramatisk, og saman med det, også sjansen for at livstruande situasjonar skal oppstå. Nett slik som i tilfellet til min bror.

I vinter og påskeferie er Røde Kors til stades med sine friviljuge. Det er også meir helsepersonell til stades. Men resten av året er ein avhengig av ein lege som er 30-40 minutt unna. I tillegg finst det ein hjartestartar på Sinnes skule. Men skulen er jo stengd i helgene.

Det var berre ein tanke som slo meg, men kvifor er det ikkje stasjonert ut ein ekstra sjukebil/lege i Øvre Sirdal dei få helgene/dagane i året det faktisk er ein del folk er? Har dette spørsmålet vore oppe til diskusjon i det heile tatt? Hvis ikkje så vil eg mest påstå at det er på tide. For det er langt i frå sikkert at det vil gå like godt neste gong noko livstruande hender.

Til slutt vil eg gje helsepersonellet som dukka opp all honnør for deira ro, gode råd og gode evne til å handtera situasjonen!

Friluftsliv, Moro

Naturvernarar

3 Comments

Det er jo med ein viss fryd eg les om at Naturvernforbundet har vunne i retten mot godseigar Løvenskiold i dag. Men strengt tatt er ikkje det som er det mest oppsiktsvekkande med sjølve saka.

Ser ein på det tilhøyrande biletet til artikkelen, vil ein kanskje heva augnebrynet ein tanke om ein også har vore innom Sirdølen si nettutgåve i det siste. Ta ein nærare kikke på bileta under, så kan du sjølv fundere på kva Gunnar (for ordens skuld, på biletet til høgre) eigentleg har drive med i Nordmarka… Her luktar det skap-naturvernar lang veg!

1 … 8 9 10 11 12 … 24