Multinasjonale firma nyttar mykje pengar på marknadsføring av merkenamn rundt om i verda. Nokre gonger kan det henda. Klassikaren er vel kanskje Honda Jazz sitt opprinnelege forslag til modellnamn her i Noreg. Og har nokon høyrd om Audi R8? Nintendo sin spelemaskin Wii (wee = tisse) må ein kunna litt engelsk for å skjøna at kanskje ikkje er så heldig i den type land.
Som Norsk hadde eg mykje morro av å traska rundt i Malaysia og kikka på slikt. Her er nokre døme…
Høgskulen i Volda kunne den 29.08.08 kome med følgjande overskrift på ei melding til sin studentar og tilsette i ClassFronter:
Viktig melding: ikkje parker i gatene langs Kaarstad-huset. Politiet byrjar snart skrive ut bøter.
Dette var overskrifta. 14 ord. Dei har tydelegvis ikkje teke det vesle notatet på tre sider eg leverte til dei for 2-3 år sidan så voldsomt seriøst. Uansett. Meldinga vidare gjekk som følgjer:
Politiet i Volda har fått melding om mykje ulovleg parkering i gatene langs Kaarstad-huset, spesielt ved private utkjørslar, kloss inn til gangoverfelt og tett inn til gatekryss etc. Politiet vil skrive ut bøter om bilane ikkje flytter seg snarast!
Mon tru om Politiet på sunnmøre har mykje pengar å rutta med. Andre stader i landet ville bota ha kome på flekken og bidrege til å styrkje økonomien hjå lovens lange arm.
Eg kom over noko her ein dag då eg, berre ei veke forsinka grunna heftig arbeidspress, kunne settja meg ned på do-ringen med det sist innkjøpte Pondus-bladet. Nummer 9/2008 i rekkja. Eg kunne ikkje dy meg for å humre litt i sjegget då auga mine fall på følgjande flott formulerte observasjon;
En annen ting som irriterer oss fotballvenner usigelig, er alle de soleklare målsjansene som går til spille. Karene der ute på gresset har fotball som jobb. De tjener femti ganger så mye som deg og meg. At de brenner en straffe, er jevngodt med at vi som jobber på kontor ikke klarer å få musepekeren inn igjen på skjermen når den først har havnet utenfor.
Eg har etterkvart farta litt rundt omkring. Det starta alt i 1997. Øyhedlar elevheim. Ryktet gjekk på at det fanst Internett på hybelroma der alt før eg hadde fått flytta inn, pakka ut datamaskina og fekk konstatert at det ikkje var anna enn eit rykte.
Bakketun Folkehøskule, Verdalen. År 2000. Etter alt for mange timar i bil, var det fyrste eg måtte sjekke då eg fekk litt tid for meg sjølv…ja, nettopp…Internettilgangen. 2000 var i pre-trådlauseraen. Dette medførte tunge løft av datamaskinar og tunge skjermar att og fram på internatet. Ei naudløysning som vart nytta ein periode var dog ekstremutlegging av kablar frå datarom og inn på dei næraste soveroma. Resultatet vart ein nyvunnen popularitet hjå dei som hadde rom i nærleiken av datasalen.
Diverse stader rundt om i verda, våren 2003. Kommunikasjon via Internett med dei heime har i moderne tid vorte esensiellt for ein ryggsekkreisande. At det til tider kan vera eit slit å spora opp på stader som til dømes Pokhara, Nepal og Whitianga, New Zealand, ja det er vel ikkje å ta det for langt.
Mellomveien 7, Trondheim. År 2003. Etter fyrste natta i ny leilighet på lite meir enn ei dyne og eit murgolv, var jakta på Internett i gang. Resultatet var fortsatt skuffande.
Myrane Studentheim, Volda. 2004. Ein halvtime var vel gått etter at eg hadde kome inn døra på MD 208 *sakne*, og eg hadde funne RJ45-inngangen å kopla i nettverksledningen i frå mi rykande ferske, nyinnkjøpte berbare datamaskin. Her var det andre bollar i ovnene, for å sei det sånn. Dvs…etter ei lita vitjing frå høgskulen IT-mann der han var rundt og leita etter folk med routarar som delte ut IP-adressar så ingen kom på nett, vart dette oppklart og me kunne alle omsider ta fatt på vevsurfinga i superfart!
Du ser kanskje ein tråd i dei små snuttane over her? I alle fall var det dette eg kom til å tenkje på i dag då eg såg den vesle stripa under her;
[Omsetjing]
– Det er få krefter som er sterkare enn datanerdar som desperat forsøker å få Internett i ein bustad.
M: “OK. Pringlesantenneboksen har lete oss inn på det trådlause nettverket på andre sida av gata!”
D: “Og dei har Internett?”
M: “Nei. Men eg trur Internettselskapet vil kopla til deira hus fyrst.”
Det er ledig stilling hjå adjunkt Sinnes som lærarsekretær med tiltreding sna
rast. Arbeidsoppgåvene er varierte og går i hovudsak ut på å sørge for at alt utanomfagleg arbeid som eg har, vert gjort unna. Slik ynskjer eg å kunne fokusere 100% på sjølve undervisninga.
Av kvalifikasjonar du har er følgjande aktuelle;
Eg fann akkurat eit program for iPhonen som gjer at eg no kan skriva innlegg frå den og no. Morosamt!
Det vert nok ikkje dei store innlegga, men det er i det minste kjekt å ha sjansen til å gjera nettopp dette.
Men no fer eg venda attende til boka mi her eg sit og skodar ut over Sandnes!
Sirdal kommune slit litt med folketalet. Det er kome fleire uttalelsar omkring denne utfordringa. Kommunen har sett seg som mål å verta 2020 innbyggjarar innen 2020. Kor seriøst det målet er gjenstår no å sjå. Eg tykkjer i alle fall ikkje dei gjer seg make med å tiltrekkja seg nye, faste innbyggjarar, men det er no meg.
Gunnar har kome med eit forslag om å ta i mot 100 flyktningar innan 2010 noko som eg vel må sei er av dei meir kreative! Men det bleiknar likevel i høve til den strategien som Mt. Isa i Australia ser ut til å gå for (dei opplever fråflytting av jenter/kvinner);
UGLY girls are in luck: Mount Isa’s mayor says there’s a shortage of women in his town, and not-so-attractive maidens would do well to head there.
Ordføraren i Mt. Isa, som har ein økonomi basert på gruvedrift, tek altså her fatt i ei utfordring på ein særs kreativ måte. Han vil ha stygge jenter til byen sin for å dekka opp om behova til gruvearbeidarane og for at dei skal få eit betre sjølvbilete! Det at Mt. Isa i hovudsak baserer seg på gruver og då altså (i hovudsak mannleg) arbeidskraft som kjem til byen midlertidig gjev meg to tankar;
I alle fall…ein finurleg måte å få nye sambygdingar på frå down under der altså!
[For meir lysteleg lesing om saka, jfr. Townswille Bulletin]
I førebuinga til arbeidslivet har eg søkt opp og ned på nettet etter pedagogiske ressursar som kan vera til inspirasjon i mitt arbeide. Eg fann mellom anna ei engelsk side; Teachers.tv er ein fantastisk ressurs for nye, så vel som godt røynde lærarar vil eg tur.
Ein spesiell video på sida var heilt eksepsjonell. No er ikkje eg ein ekspert, trass i mine 30 studiepoeng i musikk, men ein kan seie kva ein vil…Luandeli som ein kan sjå ca 14 minutt ut i videoen er jo unekteleg eit sjukt godt talent?!
Då har eg teke steget og vorte ganske så tett knytta til Apple Inc. at eg veit eigentleg ikkje heilt om eg likar det! Eg har kjøpt meg iPhone. Det er jo ein fantastisk ting denne iPhonen. Mobiltelefon, e-postlesar/skrivar, nettlesar, kamera, GPS, musikkspelar, lydopptakar, videospelar, adressebok, fjernkontroll, spelemaskin, musikkbutikk og mykje, mykje meir. Alt i ein dings som ikke er særleg mykje større enn ein kortstokk.
Det er mest litt skremande. At det å kjøpa seg ei song, eller ein CD, har vorte noko ein gjorde når ein ei sjeldan gong var til byen sånn ei gong på 90-talet, medan ein nå berre kan dra opp “mobilen” av lomma og klikka på ein knapp for så å kunne høyra Ari Hest senda lydbøgljer ut i din nærleik kun få minutt etter.
Og det var nettopp det eg gjorde i dag. Eg gjekk til innkjøp av mi fyrste 
lovleg kjøpte song ved hjelp av iTunes. Det var ein song av eit engelsk band med vokal av Thomas Dybdahl som eg høyrde i burdsagskalas på Tonstad i helga. Bandet heite “Morcheeba” og er absolutt noko ein kan ta ein nærare kikk på!
Elles er det vel det å seie etter nokre dagar med ny mobiltelefon at det har vore eit fantastisk fint år utan mobiltelefon. For dei som trur at det er umogleg…det er det ikkje. Litt andre måtar å gjera ting på må ein nok rekne med…avtale ting på førehand og ikkje kunne rekne med å vere alle stadar på ein gong. Men akkurat dette har jo ei positiv side! Som Lord Chesterfield sa det;
There is time enough for everything in the course of a day if we do but one thing at a time, but there is not time enough in a year if we try to do two things at a time.
Og det at eg har fått mobiltelefon att har eigentleg ikkje endra så mykje. Det vesle eg har nytta telefondelen av dingsen er stort sett til å testa ut høgtalarane på han, samt det medølgjande hovudsettet med mikrofon på. Det er bluetooth på han og, så i går kveld sat eg her på sofaen i den nye leide leiliheita mi og prøve å nytta han som ein taletut for Skype. Akkurat i går fekk eg det ikkje til, men i teorien skal det kunne gå.
Eg er altså alt i alt særs godt nøgd med mitt nye kjøp og gler meg verkeleg til å ta han meir og meir i bruk utover sidan han er så himla effektiv! 2300,- i innkjøp og eit månadleg abbonement på snaue 400 kroner gjer han jo ikkje til verdas dyraste telefon heller…for dei som måtte tru at han kostar skjorta og litt til.
