Category Archives: Personleg

AA-studiar, IKT, Moro, Personleg

Amanda neste

No comments
Nærliggjande filmedebut…

I desse dagar når vintermørkret fortsatt har eit klampt tak på tilværet er det godt å ha eit lite prosjekt å styra med frå tid til annan. 80 gigabyte, og gudane veit kor mange timar med råmateriale har omsider vorte snekkra saman til ei samanhengande filmstripe. Det har gått med nokre ettermiddagar/kveldar…i dag flaug 7 timar avgarde som ingenting, og då eg omsider dukka hovudet ut or kjellaren der eg og Pernille sit og cross-fader, kuttar og flytter klipp om ein annan til eit mesterverk av ein AA-film, ja då hadde det jammenmeg landa 30 centimeter med mjuk snø på marka.

Men i alle fall…filmen er no ferdig redigert og berre det viktige musikkvalet står igjen…noko ein jo sjølvsagt ikkje skal ta lett på. Men premieren er i det minste eit realistisk mål i ei ikkje så alt for nær framtid. Så til alle AA-medlemmar…ver klar for å skyfla alle planar til sides til fordel for verdsdebut av AA-filmen ’07 på BK/Rokken i nær framtid. 🙂

Personleg

God Jol!

No comments

Ja då har pinnesteika senka seg i mellomgolvet i takt med julefreda her i Leidli og romjula gjev oss nokre etterlengta fridagar før neste høgtidsfeiring, Nyttår. Men i tråd med urnorske tradisjonar, så er det jo nettopp dette heile høgtida handlar om.

Ein merkar også så smått at ein er blitt litt eldre. Gåvejaget er ikkje fullt så spanande lenger og ein set heller større pris på dei små ting. Spel og leik med vener og famelie, snødrev utanfor stovevindauget og Roald Øyen i TV-ruta med sine julenøtter har dei siste åra oppnåd ein betrakteleg høgare ansenitet på mi personlege Jolerangering.

Men i år gav eg meg ei litt spesiell gåve. Eller fleire faktisk. Men ei som eg har tenkt litt på før:

Utmelding av statskyrkja

Kyrkja får pengar av staten for kor mange medlemmar dei har på lik linje med andre trusamfunn. Sidan eg ikkje har noko spesielt mykje att for dette medlemsskapet, og med tanke på at skattepengane mine går med til å betala for mitt medlemsskap her har eg rett og slett kome fram til det at det ikkje er noko voldsomt poeng å fortsettja i denne klubben.

Så får ein berre satse på at det etterkvart kan kome litt meir av det kvite mjuke frå oven!

God Jul, og ha eit godt nytt år! 🙂

Personleg, Sirdal

Litt nostalgi i Jolestria

2 Comments

Året er 1994. OL på Lillehammer er over og dei siste spor av snø som kan innby til vintersport er borte vekk. På Sinnes Skule stiller mellomtrinnet opp på rekke og rad i skulegarden for å få tildelt kvar sitt område og ein obligorisk søppelsekk. Det er tid for den årlege vårreinskinga av grøftene langs hovudvegen i Øvre Sirdal.

Med sekkane over skuldrene, hanskar på hendene og England i blikket tok dei fatt på oppgåva med ein innsatsvilje som kan måla seg med Sture Sivertsen’s 50 km-innsats i det nevnte OL.

Mon tru om tradisjonen endå vert halden i hevd….

To Sirdølar sin innsats for miljøet…

AA-studiar, Personleg, Sirdal

Home, sweet home

No comments

Eg har vore på tur sidan slutten av august. 3 månedar. Eg kunne ha vore i utlandet endå, men eg valde å reise heim. Eg klarar ikkje å takle meir enn ein viss dose med sol, varme og kronisk stabilt vér. Folk ristar på hovudet når eg fortel at eg faktisk savna det ruskete haustveret som med opplever i Norge.

No har det strengt tatt vorte vinter, i alle fall i teorien. Då eg var liten og gjekk på Sinnes Skule, lærde eg at vintarmåndane er frå desember til februar. Og i år har det faktisk vist seg å halda stikk. Ute er det i alle fall snø på marka. Men mitt poeng er…folk har vanskeleg for å å forstå kvifor eg stakk heim. Difor har eg lagt ut nokre grunnar under. (Klikk på biletet for å sjå eit lite galleri/Press the image below to view the winterwonderland gallery)

dsc_0002.JPG
AA-studiar

Løysing på avstemming.

No comments

Dei siste månadane har vore opplevelsesrike og ganske så annleis i frå korleis ein normal haust utspelar seg for ein Nordmann. Japan baud på ein del av det ein vel kan karakterisera som kuliniske utfordringar, medan Australia ikkje svikta som den backpackar og ekstremsportnasjonen han etterkvart har vorte kjent som.

Alternativa for avstemminga var altså som følgjer:
– Ete blekksprut
– Rede på kamel
– Sykla på vatnet
– Opplevd eit jordskjelv

Til tross for at Japan er kjend som kanskje det mest jordskjelvråka landet i verda, var me nok ikkje så heldige at me fekk oppleva eit slikt naturfenomen. Ein liten nedtur kanskje, men så er det på ein måte kanskje like greit og?

Men blekksprut fekk eg fortært. Rå sådan. Det var slettes ikkje noko eg kjem til å føretrekka som laurdagssnacks i framtida, men no kan eg i alle fall sei at eg har ete det.

Og kamel er også ein ting eg fekk prøvd meg på. I Australia av alle stadar. Så merkeleg det enn må høyrast ut, så er det der det finst flest kamelar i heile verda. Det var ein ganske roleg og avslappa event. Kamelar er ikkje av det mest stressa dyreslaget for å seie det slik. Men artig var det fordi om.

Noko sykling på vatnet har det nok ikkje blitt men kanskje det kan vera eit mål for neste år eller noko. Morro ser det i alle fall ut:

[youtube:v=g9bmLv6iUj4]

AA-studiar

Avskjedskonsert

No comments
seremoni.JPG

Det er med ei tåre i augekroken at eg går inn i mi siste natt i Malaysia, og for den del i Asia på ei stund. Det har vore ei fin tid. Men likevel…endå så takksame Malayane må vere over at eg har vore her nede på vitjing til dei, så synest eg at det mest var litt i det drøyaste laget at dei skulle stelle i stand ein aldri så liten avskjedskonsert til meg den siste kvelden. Det var i alle fall langt i frå forventa. Så sjølv om det ikkje akkurat er som den rolige “Sov i ro” til Mamma, så tek eg tonane (??) med meg inn i natta…om eg nå får sova!

[audio:seremoni.mp3]
Politikk, Reise

Gamle skrifter og ordtøke

No comments

Fleirfoldige milliardar menneskje her på jorda har ei reiligøs tru basert på eit eller anna skriftverk. (Bibel, Torah, Koran e.l) Noreg har som kjent kristendom som statsreligion (enn så lenge). Det er stadfesta i Grunnlova vår;

§ 2

Alle Indvaanere af Riget have fri Religions­øvelse.

Den evangelisk-lutherske Religion forbliver Statens offentlige Religion. De Indvaanere, der bekjende sig til den, ere forpligtede til at opdrage deres Børn i samme.

På Kyrkjemøtet nå nyleg vart det halde avstemming blandt delegatane på spørsmålet om homofile i partnarskp skal kunne tilsettast og vigslast. 67% stemte for dette. I samband med dette gjorde Ukeslutt ein reportasje om dette som eg vart liggjande på Batu Feringgi å høyre på i går. Eit gamalt ordtøke seier at det er av fulle folk og born ein får høyre sanninga. Eg måtte smile med meg sjølv då eg høyrde klippet under;

[audio:ekteskapsdebatten.mp3]

Eg har stor tru på Kaja og Maja. “Jeg tror det er mulig….på et vis”. Det er klart at born med slik ukueleg tru på at alt er mogleg vil kome langt i livet.

Ein tanke slo meg og. Med så mange kristne samla i saman, og med så mange bøner som fyk veggimellom om at Gud i det høge må høyra på akkurat deira bøn om å la valutfallet gå i rett rettning…mon tru kva mindretalet som tapte trur om sin Gud etter dette?

Og for å ta ein liten digresjon…medan eg sit og skriv dette held to byggningsarbeidarar på utanfor vindauget mitt og legg nytt tak på skuret over muren. Dei sveisar og sliper (berre millimetrar frå tåspissane) om ein annan med sneipen i kjeften, klikk-klakkana/flipp-floppane på beina og utan det minste spor av sveisemasker. Jaudå…det er tydeleg at eg er langt heimanfrå og alt som måtte ha med HMS på arbeidsplassen å gjere!

1 … 15 16 17 18 19 … 24