Fann meg akkurat ei ny favorittside med artige og aktuelle teikneseriestriper. Seppo.net. Bak sida finn den skogbruks/kunstutdanna Seppo Leinonen frå Finland.
Under kan du sjå eit eksempel som eg fann…uhm…interessant og tankevekkande.
Category Archives: Personleg
Leiketøy i sumarvarmen
Då har eg kome så langt som til min fjerde iPhone. Denne fekk eg gratis av Steve Jobs. Heldigvis. Eg har funne ut at eg har betalt ca 12.000 til NetCom med alt eg har ringt sidan august. Det er dyrt. Difor var eg god nøgd då eg klarte å «snylte» til meg eit gratis deksel til å klistre på glassflata. Feittete fingrar lagar sjølvsagt merke på ei lekker glasflate.
Men eg har også gått til innkjøp av fleire leiketøy.
Det er no ganske nøyaktig seks år sidan eg kjøpte mitt fyrste digitalkamera, eit Olympus C-730 Ultra Zoom. Norsk pris: 4300,-. Pris i Petrona Towers, Kuala Lumpur; 3200,-. Eit kupp med andre ord. Det har vore med meg verda rundt. No var altså tida inne for å oppdatere den optiske maskinparken. I takt med stadig utviklande fritidsaktivitetar, trengst meir robust verkty. Resultatet vart nok eit Olympus-kamera. Denne gongen ein Mju 6000. Vasstett til 3 meter, og støtsikkert frå halvannan meter. Perfekt for padling!
Og sist men ikkje minst har eg nok ein gong forsiktig våga meg ut i videoverda att. Også her har eg hatt nokre uhell. Det fyrste kameraet eg fekk meg gjekk dukken…boksteveleg talt. Eg gjekk rundt i kajakk, fyrste og foreløpig siste gong. Videokameraet, som eg hadde lekkert dandert på dekk for å kunne gjere opptak om nokon andre gjekk rundt, likte ikkje saltvatn særleg mykje betre enn meg. Erstatniga vart eit DVD-kamera. Tenkte det skulle vera genialt. Redigering skulle gå som ein lek. Video fram og attende til kameraet skulle gjerast på null komme null. Så feil kan ein ta! Større makkverk er det lenge sidan eg har vore borti. Eg fekk nok då eg på min andre verda rundt fekk to diskkrasj på fulle dvd’ar. Det var så fantastisk mange fine minne der og ufatteleg surt å ha dei liggjenade utan å kunne sjå kva som er på dei.
Men eg vågar vone nok ein gong. Denne gongen med eit genialt apparatus med det velklingande namnet Creative Vado HD. Litt mindre enn iPhonen og er klar til bruk på berre nokre sekund. Eg kan filma heile fire timar på ok oppløysing…to timar på ekstra høg. Så framt eg klarar å halda Vado’en borte frå vatn så gler eg meg vodsomt til alt eg skal nytta det til!
Kontrastar
Vårsolsprell i dalstroka innafor
Ein mogleg definisjon av ordet «visdomsjeksel»?
Eg har ikkje vore hjå tannlegen sidan førre årtusen.
Den setninga der høyrest nok litt verre ut enn det eigentleg er, men likevel er det gale nok. Det er snakk om ein tiårsperiode sidan sist eg senka meg sjelvande ned på tannlegestolen. Mykje er med det same. Lydane, luktane, syna….det einaste som er endra er strengt tatt kjenslene.
Men som sagt, så er det altså ei stund sidan sist eg var innom ein medicus dentarius for ein sjekk. Hovudgrunnen er vel eigentleg det at eg ikkje har hatt særs vondt i dei, men eg fekk ein gong eit kompliment for den «flott» tanngarden min…av ei gammal dame i Nepal. Det siste der burde kanskje fortalt meg eit og anna.
Sist veke var det likevel på tide med eit raid. Det vart ikkje berre ein svipptur innom. Heile tre vitjingar måtte avleggjast før Lalita var nøgd. Japp…tannlækjaren heitte Lalita. La-la-la-laliita. Namnet rullar lett på tunga, og dei tidlegare fryktinngytande instrumenta på bordet over bringa di dansa like lett rundt i kjeften. Dalsmo sine arr i tannlegeminnet mitt var i ferd med å forsvinna som morgondogg i graset ein tidleg sommarmorgon.
Men luktane er dei same, lydane like så. Det einaste som er endra, er kjenslene. Status etter Tannlækjarveka ’09 vart slik:
- Måndag; 1 stk visdomsjeksel (1830,-)
- Onsdag; 1 stk visdomsjeksel (1830,-)
- Fredag; 4 stk hólreperasjonar (4280,-)
Snaue 8000 kroner med andre ord. Men ein kan mest seia at det var verdt det, for heile seansen kjendest mest ikkje. Sprøyta, som eg skal innrøma at eg hadde frykta før eg steig inn i Karius og Baktur-helvetet, baud på mindre smerter enn det gjorde å skjera seg på peikefingaren med ostehøvelen tidlegare i veka. Slik sett var det vel meir smertefullt å få levert kvitteringa på gildet. Men det er her det er viktig å halda korrekt perspektiv på saker og ting.
Med tanke på at det er såpass lenge sidan sist eg var innom tanngardsreperatøren må ein jo gjera visse justeringar i reknestykket. Summen kan i det minste dividerast på 10, om ikkje endå meir. Ein endar då opp med ein tålig edrueleg årleg sum på 794 kroner, noko som slett ikkje kan seiast å vera så hakkande gale.
Men etterpåklokskap er jo som kjend den beste klokskapa, og kan hende er det også nettopp difor ein har fått plassert det velklingjande namnet «visdomstenner» på dei bakerste jekslene?
Funderingar i høgda
Nokre tusen fot oppe i lufta, på veg til Dokfilm ’09, vart eg sittjande å glo ut på skyene og fundera på ei sak. Eg har ein tendens til slikt. Vurderer mest eit høgdeopphald for å sjå om hjerna fungerer best i høgda, eller om det berre er feberfabuleringar som dukkar opp på grunn av at ei 40 cm tjukk vengje skiljer deg frå den visse død i eit fleire tusen meter fritt fall mot marka.
I alle fall. Her er noko som nokon kanskje kan svara meg på;
Me går varmare tider i møte. Meir og meir is smeltar og renn ut i verdshava. Auka varme og meir vatn skulle ein tru også ville medføre meir fordamping. Fordamping i hav endar som kjent opp som skyer. Skyer skygger for sola. Kan ein då risikera at skyene på eit visst tidspunkt dekkjer så mykje for sola at ho ikkje slepp inn sine varmande solstråler til jorda slik at ein på ny går mot ei istid? Kor mykje skyer kan ein eigentleg ha der oppe?
Slike finurlege ting dukkar altså opp i ei ståltube 24000 fot over bakken på veg til Volda. Er det eigentleg normalt?
Feriearbeid
Mandagen er komen. Fyrste dagen i vinterferien min, men likevel sit eg her og tenkjer skule. Men snart skal eg koma meg ut og avgarde opp mot snøen heime!
Fyrst skal eg berre tipsa litt om ein ny, genial å lage ein «powerpoint» på. Stikkordet er Prezi.com. Dette er ein måte å presentere tankar og idear på som skiller seg ganske drastisk frå den tradisjonelle måten å laga ein presentasjon for eit publikum på.
Dagdraum
For å sitera Vamp:
Det sko ha vore sommar nå!
Ein våt draum for Noreg
Hausten 2007, skremande kor lenge sidan det synest no, var eg i Japan. Saman med 29 andre flotte studentar frå Volda var eg mellom anna i Japan. Der såg eg lyset. Ein anna stor fan av same fenomenet har laga ein video av det som fer dobbeltspor og «høghastighets»-satsinga til Navarsete å likne mest på ein fjert i ein korgstol.
[youtube:v=KnB1mdPaYCE]
