Kven skulle vel trudd det. At eg, som suller rundt på allmennlærarstudie og ikkje har eit einaste sosialt akseptert papir på IT-kompetanse, skulle ende opp med å ha undervisning på ein høgskule i Adobe Photoshop! Men sånn kan det altså gå. Det er det eg seier. Det er farleg å stikka hovudet for mykje fram, for plutselig så sit ein i det. Nå skal det vere sagt, at ting kunne vore mykje verre enn at eg vart spurd om å ha litt vikarierande undervisning i slikt eit fag, men det er prinsippet som er poenget.

Uansett. Eg har no lagt bak meg totalt 6 timar med undervisning, og kanskje eit par timar med førebuing. Så må ein spørre seg. “Kva har eg lært av det?” Eller…eg skulle vel spurt føreskulestudentane som eg underviste, noko eg forsåvidt også gjorde, men eg kjenner jo godt til denslags. Ein svarer helst “jo eg har lært mykje” berre for å sleppe ut av det klamme klasserommet og vekk i frå undervisningssituasjonen. Mao, så reknar eg ikkje med så mykje konstruktiv kritikk frå den kanten. Men eg kan nå alltids ta meg litt didaktisk refleksjon som eg har vorte så god til no etterkvart.

1. Mange studentar forstår ikkje det dei les. Kan hende dei les det, men det går rett og slett ikkje inn! Når pkt. 1 på arket seier “Les først gjennom alt“, og dei allereie er på pkt. 5 før eg har fått snudd meg rundt, ja då veit eg jo at dei har hoppa over noko.
2. Ein kan ikkje nytta andre sine opplegg og rekna med at det skal gå like godt som med eit eigenprodusert opplegg.
3. MSN og liknande skal blokkerast neste gong eg skal ha slik undervisning.
4. Konkrete oppgåver er eit must. Det blir for dumt å sitte å halde på med ei imaginær oppgåve!

Og det er vel dei punkte som eg kjem på i farten. Elles er det det å seie, at  øvelse gjer meister, og eg merka god forskjell på fyrste og andre gongen…men det kan jo fort ha å gjere med at det var eit anna klientel…

I dag oppdaga eg noko nytt og revolusjonerande på verdsveven. Clipmarks heiter vidunderet, og er eit tillegg til Firefox; og etterkvart også (den forhatte) Internet Explorer.

Tillegget har ein funksjon, nemleg å gjere det mogleg for deg å klyppe og lime innhald du finn interessant på nettet. Skal du til dømes skrive ei oppgåve og leiter side opp, og side ned på nettet etter informasjon, kan alt det du finn, samlast saman til ein samanhengande tekst med å nytta Clipmarks.

Nedst på sida mi no, har eg lagt inn ein “feed” som hentar dei siste “clippa” mine. Dette er revolusjonerande folkens, og gjer at det eg har venta ei stund på, Scrybe; no vert slått på målstreken. Så ikkje nøl. Last ned tillegget og prøv godsakene! 🙂

Ja no tek dette vesle prosjektet mitt litt form etterkvart. Tanken er å settja namn på så mange stader i heimkommunen som berre råd, samt leggje inn så mykje informasjon som berre mogleg om dei ulike plassane. I tillegg har eg funne det naudsynt å kombinera Google Earth litt med Norge i Bilder sånn med tanke på detaljrikdomen, som diverre endå ikkje er heilt på topp med berre å nytte det eine.

Eg ser for meg fleire bruksområde med dette. Kanskje fyrst og fremst, må eg nemne at eg ser det som eit verkty i skuleverket med langt større potensiale enn det skriftkastaren/overhovudet var i si tid. Med tanke på å ta i bruk lokalmiljøet, så gjev jo dette ein fantastisk sjans for elevar å verte kjent med lokalgeografien på ein kjekkare måte enn å sitje å sjå på kart i 2D. Men det er så fantastisk at det ikkje berre begrensar seg til det lokale. Nei her kan ein dra avgarde og sjå på kjende stader rundt om i verda på ein augneblink. Antan det no er se for å sjå på den Kinesiske muren eller om det måtte vere for å ta ein nærare kikk på kvar Machu Picchu ligg i samfunnsfag, eller om ein er interresert i ulike kjente stader frå religionen i KRL.

Difor, om dette også set ein kveik i deg, så ikkje nøl med å gje meg eit pling dersom du ynskjer å hjelpe til med prosjektet mitt, eller starte ditt eige og kanskje ikkje heilt veit korleis ein skal ta fatt.

Klikk her for å laste ned fil som skal åpnast i Google Earth