Vel…ikkje endå, men det kjem seg. Utan at eg vil plassera meg i ein kategori som bevisst gjeng inn for å ha ein topptrimma kropp til strandlivet i sommar (både fordi eg ikkje er noka strandløve, men og for at jeg nok kjem til å bevega meg ålemjukt mellom hesjer på Sinnes i år som i fjor, og året før der, og året før der…..), så har eg i det minste vore uvanleg aktiv i det siste. Det siste året har eg vore litt småbekymra for mi høgre ogle (les: ankel), og sjølv om ho er dobbelt så stor som den på andre foten endå, har eg vel kome til det, at det no har gått såpassa lang tid at eg ikkje gjer det verre med å vere litt i aktivitet.

Så då eg vakna i dag fann eg ut at idag var dagen for ei ekstra sprell sånn fysisk sett. Difor snøra eg mine spanskimporterte joggesko, og la på sprang rundt Rotevatnet i 10-tida. Herleg lite folk ute på den tida av døgnet, og når det i tillegg er heilt vindstille vert det mest ikkje ein tortur mot seg sjølv å gjere slikt. Den magiske slutttida? Jfr. bileta under…