Aftenbladet slenger følgjande overskrift i andletet på meg i det eg slår på min vesle hanglede laptop; “Mann falt 40 meter”. (Seinare også kopiert i andre riksavisar: Aftenposten & Dagbladet) Slikt høyrest jo i utgangspunktet unekteleg dramatisk ut, og ikkje misforstå meg, ein traktor som vel å kjøre sin eigen veg og i dette tilfelle gje etter for gravitasjonens lover er jo ikkje å spøke med. Det veit eg litt av kvart om sjølv.

Uansett. Eg vart jo bergteken av sensasjonsoverskrifta (som fleire har kommentert på Aftenbladet) og leste vidare på ingressen. Den kunne melda om at hendinga hadde funne sted ved Andestjørn i Sirdal. Tankane begynner å snurre. Det er jo heime. Og såvidt eg veit, så er det ikkje noko 40 meter loddrett stup nokon stad i området…i alle fall ikkje i nærleiken av ein veg (endå). Eg enda etterkvart opp med ein stad der dette kunne ha hendt, og i oppfølgjingsartikkelen Aftenbladet presenterer nokre timar seinare vart jo den tanken stadfesta.

Dei siste åra har det vore ei utvikling på traktor/brøytefronten på Sinnes. Det slo meg då eg flytta til Volda der eg beit meg merke i at dei fjerna snøen med skrape. Snakk om tungvindt måte! Men slik har det aldri vore gjort heime…før no dei siste åra. Me har sverga til kjettingar og fres. Og det har fungert som berre juling. Kan hende er det dei labre snøvintrane som har fått brøytemannskap til å senka krava? Ikkje veit eg.

Kanskje er det på tide å dra fram skia igjen når ein skal til Sirdal? Ikkje kjøyre heile vegen til inngangsdøra. Det er jo noko med å gå 10.000 skritt dagleg, og ein kan jo ikkje ta pause frå dette sjølv om ein er på hytta! Det er jo til alt overmål kanskje spesielt viktig når ein er på hytta, for såvidt meg bekjent så er det ikkje akkurat helsekost det går i då.