Det måtte jo hende før eller seinare. Og kan hende det var greit at det hende akkurat i dag, sjølv om det var litt for mykje folk til stades under seansen. Men faktum er at idag er dagen då unge Sinnes elegant la seg på sida og tippa rundt i kajakk. Og ikkje nok med det. I førekant, hadde eg sendt avgarde kajakk på kajakk til sjøs med trygg formaning om at ein ikkje kom til å kvelva. Men sjølv, som siste mann ut på den blåe, blikk stille flata, og med baugen fortsatt ein halv meter inne på land krenga kajakken elegant mot venstre og vips så vart verda merkeleg mørk grøn og litt for kald. Og ute på fjorden låg elleve av mine sampadlarar og kunne skua inn på det heile. Flaut? Det er vel ikkje å stikke under ein stol nei.

Men skal ein leite etter årsaker, og det skal ein vel gjerne i sjøfartsulykker…..ha ei sjøforklaring liksom, så må det vel vere at eg som den einaste var nøydt til å kome meg sjølv uti vatnet, medan samtlige andre hadde fått skubbehjelp. Når då baugen heng godt over vassoverflata og balanserer på sin smalaste egg…ja då kunne det knapt nok ikkje ha gjenge annleis.

Lukkelegvis hadde eg av ei eller anna årsak teke med meg delvis nytt skift, så etter å ha kava nokre minutt i vatnet for å prøve å kome meg opp att på land, forbi det supersleipe området nedst på landgangen, kom eg meg i det minste inn i litt mindre blaute klede. Og så kunne omsider Naturas padletur våren 2007 ta fatt. (noko som jo også vart ein suksess om eg skal seie det sjølv).

(og om nokon skulle ha kjennskap til korleis det er å få dekka eit småblaut videokamera og mobiltelefon på reiseforsikring, så tek eg imot tips med glede) 😉