Eg har ikkje mobiltelefon. Det vil sei. Eg har telefon, men han er ikkje mobil. Etter at eg gjekk rundt i kajakk i mai i fjor har eg levd det herlige 80/tidleg 90-tallslivet om att. Og det er flott. Ting vert ikkje så stressande.

Eg har fått mange reaksjonar som følgje av dette. Men det viser seg no at eg slettes ikkje er åleine om dette. Her er nokre reaksjonar frå detectiveyeti.com med ulike reaksjonar (sortert etter årstal):

Typical Reaction to the Revelation That I Do Not Own a Cell Phone, By Year

1998: Solidarity (“Yeah, me neither–I hate those things!”)

1999: Envy (“Lucky you; I had to get one for work.”)

2000: Indifference (“Okay, what’s your home phone number then?”)

2001: Encouragement (“You should get one–you can play Tetris on them now!”)

2002: Confusion (“I thought you were, like, a tech guy.”)

2003: Sympathy (“They’re getting pretty cheap. You’ll be able to afford one soon.”)

2004: Irritation (“So how am I supposed to get a hold of you?”)

2005: Derision (“If we go out tonight I’ll send you a fax.”)

2006: Skepticism (“Are you serious?”)

2007: Awe (“Wow, you’re like the last one.”)

2008: Incomprehension (“You don’t … how …?”)

Men til alle som måtte lure. Om ikkje lenge skal eg få meg ein. Ikkje ein tilfeldig ein sjølvsagt…ein som gjev meg litt meir.