Då er eg på veg atter ein gong. Denne gongen er det heimvegen eg har teke fatt på, men før eg kjem så langt tenkte eg at sidan eg var i nabolaget ville det vera dumt å ikkje ta seg nokre soldagar i Malaysia sånn før ein vender attende til mørke Noreg.

For dei som fyljer med på vervarslingane frå andre stader i verda enn akkurat dalstroka-innafor, så kjem det vel ikkje som noko bombe at det for tida er monsunsesong i Malaysia og omegn. Dette har den effekten at det er heller lite sol men desto meir regn. Kanskje ikkje heilt det eg hadde håpa på…det skal eg nok ærleg innrøma, men ein får ta det ein får og gjera det beste utav det.

Det positive eg har fått ut av det er at eg har truffe folk som eg nok aldri hadde kome i kontakt med dersom eg hadde levd det late slaraffenlivet på stranda som andre kanskje gjer. Fyrste dagen her kom det ein australiar og lurte på om det var ledig ved frukostbordet og vips så var min leikekammerat for resten av den dagen i boks. Me traska rundt her i Georgetown og gjorde turistting. Tok “Fløybanen” opp til toppen av Penang Hill (sånn rundtomkring 500 m.o.h eller så), og deretter tusla med til ein 120 fot stor buddhastatue for å sjå på han. Det er fascinerande å sjå korleis Buddhistar kombinerer ein fleire tusen år gamal religion med pur moderne kommersialisme. Om nokon ynskjer seg noko spesielt til jul, så kan eg til dømes freista med ein 1 meter høg statue av Buddha. Berre gje meg eit lite pling så ordner me det!

Elles har eg drukke kokkosnøttmelk og sukkerrøyrsaft. Ingen av delane var strengt tatt heilt opp til det eg hadde tenkt meg. Har og tusla forbi eit par Varanar (øgler) på rundtom 2 meter…sørgjeleg nok skreik eg ut til Ally (australiaren) så han skulle sjå, og vips hadde dei begge to klart å gøyma seg i buskaset. Og så til sist tenkte eg at eit par bilete kunne vera artige å sjå på. Dei er frå litt rundtomkring, både Cairns og her på Penang.