Tagged in: vatn

Jord og vatn

Regjeringa, på oppmoding frå FN, sette tidlegare i år sette fokus på jordvern.

Jordvern.

Ikkje jordliv altså. Men jordvern. Politikken har lagd nokre føringar for ordvalget her.

Men nok om det.

På denne kloden er det ein del jord, men mest vatn. Mesteparten av dette vatnet er salt, frose, forureina eller finst som vassdamp.

Heldigvis er det litt att igjen til oss slik at me kan nyttegjera oss av det i vår stadige jakt på auka matproduksjon. Trass i at opp mot halvparten av det me evnar å trylla fram av matvarer, aldri ender opp på middagsbordet. Mykje vert og nytta i kraftproduksjon, vassflasketapping, bilvasking, badebassengoppfylling….og lista kunne ha vore lang som eit vondt år.

Eller “som eit turt år”, som dei gjerne seier i California. Der er dei no inne i fjerde året med turke. I morgong, 15 april, er den blaute vintersesongen offisielt slutt. Som eit resultat av det har Guvernøren i California innført vassrestriksjonar.

Det kunne ein høyra om på P2’s Kulturhuset i dag.

NRK har også hatt fokus på andre delar av verda som er i vasstrubbel. Brasil. Sao Paolo. Der hadde dei i februar den blautaste månaden sidan 1995, med alt det førde med seg av flaum og følgjene av slikt. No er det derimot stikk motsett der. Dei har ikkje lenger vatn.

I innslaget på Kulturhuset vart også snakka om effektane av vassmangel. Spesielt på det Afrikanske kontinent. Filmen “When the water ends” handlar om nett dette temaet.

Men også i Noreg har vi til tider problem med vatn. Før jul i 2014, var heile Noregs fokus retta mot Mannen, som til sist ikkje ville ned då media hadde linsa retta mot han. Her kunne litt god, gamaldags frostsprenging ha gjeve journalistar eit scoop, og fastbuande i lite hyggeleg julegåve.

Tidlegare i haust herja også vatnet her på vestlandet. Voss, Flåm og Odda var nokre av stadene som fekk kjørt seg etter uhorveleg mykje nedbør på kun kort tid.

Same året var også det motsette tilfelle. Som i Sao Paolo. Kven skulle vel tru at vi hadde turke her i Noreg?

Her kjem eit anna innslag frå NRK, og programposten Ekko, passande inn. I dette var biologar frå SABIMA (Samarbeidsråd for bilogisk mangfold) intervjua om myra si rolle i Noreg. Som habitat, og ikkje minst som svamp.

At me mister stadig fleire av vassbufferane her til lands er ei kjennsgjerning. Sammferdselsdepartementet turer på det ein kan, for å leggje til rette for at Finansdepartementet skal få best mogleg arbeidtilhøve (dvs. kortast mogleg tid frå A til B), slik at me kan halde plassen på GDP-lista.

Heilheitlig planlegging kallast det gjerne. Eit nytt selskap vert oppretta for å byggje endå fleire og rettare vegar, og så kjem rekningar flytande i ein vår eller haustflaum om nokre år. Då er det opp til det same storsamfunnet å hjelpe den vesle familien som stend der makteslause mot naturkreftene.

Når seriøse nyhende vert artige

I dag tikka det inn to nyhende i RSS-lesaren min som fekk meg til å dra litt på smilebandet;

Motstridande nyhende

Når det er sagt, så er sjølvsagt sakene i seg sjølv ganske alvorlege. At Himalaya opplever dramatiske skiftingar i årevisse naturhendingar som dei har basert liva sine på gjev sjølvsagt dramatiske utfordringar. At det industrialiserte og til samanlikning godt førebudde Noreg slit med flom vert med eit ikkje så alvorleg…i alle fall ikkje i det store perspektivet.