Category Archives: Politikk

Det hender at eg tek føre meg litt politikk og.

Politikk

Brød og sirkus til folket

No comments

I 9 måneder har media gjenge svanger og venta på den forløysande rettssaka etter massemorda 22. juli 2011.

Det var difor på høg tid at ein no omsider kunne ta fatt på den festen det må vera for media å fråtse rundt i dei alle minste detaljar som desse 9 månadane har resultert i av faktakunnskap.

Lars Helle, sjefredaktør i Stavanger Aftenblad, har ein kommentar i avisa si 16. april. Her uttrykkjer han at trass i at ein stor prosentandel (68%) tykkjer det har vore meir enn nok dekning av massemorda, så vil det ikkje vere mogleg å droppe dekninga.

Helle ser det som media si øvste rolle å brette ut spaltemeter på spaltemeter med relevant og urelevant stoff om rettssaka. Han meiner rett og slett at det er media si plikt å gjere dette, same kva brukarane av lesarar, lyttarar og sjåarars ynskje måtte vere. Det må Helle få lov å meine, men hadde salstala vore raude som følgje av dette, hadde nok pipa fått ein annan lyd.

Lars Helle vart tilsett som ny sjefredaktør i Stavanger Aftenblad 20. oktober 2011. På spørsmål frå si eiga avis om Stavanger Aftenblad no skal verte meir lik Dagbladet, svarer Helle:

Nei, jeg har enorm respekt for at det er to forskjellige produkter og markeder. Jeg skal holde på Aftenbladets formålsparagraf. De som tror Aftenbladet nå blir en boulevardavis som Dagbladet, tar feil, sier han.

Eg gjev deg framsida av Stavanger Aftenblad 17. april 2012:

Vidare i den tidlegare nemnde artikkelen, vel Helle å nyttegjere seg av Frank Aarebrot for å forklare kvifor så stor prosentandel meiner at media har gjort jobben sin meir enn godt nok no.

At publikum er lei av krigen og ønsker å lese om noe annet, betyr ikke at mediene kan slutte å skrive om krigen.

Frank Aarebrot, landets suverent mest kjende valforskar står på ønskeliste, nei unnskyld, vitnelista til Andrus Babben Brownie. Dette fall ikkje i god jord hjå Aarebrot.

Jeg er valgforsker, og har aldri forsket på verken terror eller høyreekstremisme. Jeg kan ikke se noe jeg har forsket på som kan ha relevans for saken.

Trass i dette temmeleg bastante utsagnet frå Aarebrot, vel altså Lars Helle å bruke nettopp Aarebrot som kjelde i sitt forsvar for at media skal ha dekning av rettssaka etter 22. juli 24+ timar i døgnet.

Eg trur beint fram at Helle her har gjort seg fortent til julekort frå Andrej Brutus Bastus for å ha drege fram ein gyldig grunn for at han no har heile landets media dansande rundt som sin personlege fanskare etter at han mobba “noregs framtid og demokrati” sønder og saman i løpet av ein einaste julidag.

Me dunkar oss stadig på brystet over å ha verdas beste land å bu i. Her har me flotte levetilhøve, og ein godt utvikla rettsstat. I årevis har ny straffelov lege til handsaming i det norske byråkratiet. Ein manns handling, fekk på usedvanleg vis fortgang på noko som trøblete IKT-problem lenge hadde trua med å utsette.

No kan ein jo sjølvsagt ikkje sjå bort i frå at det gjerne var Grete Faremo som fekk sving i kostebinderiet på ein måte som Knut Storberget berre kunne drøyme om, men det kan i så fall Faremo sjølv ta æren for på eit seinare tidspunkt på ei av landets mange forsider.

Uansett straffelov og IKT-trøbbel. Mitt, og dei 68% som takka høfleg nei til klappjakt på størst mogleg salstal på Nordiske mediedager har fylgjande ynskje til Lars Helle og resten av landets marionettar:

La dette rettssystemet som me er så stolte av få gjera jobben sin i fred!

Høyr på dei 68%. Kva seier vel media om rettssystemet vårt, om dei ikkje har tiltru til at dei kan utføra det dei er sett til på ein god måte?

Aftenbladets sjefredaktør pakkar seg inn under sitt magiske framtidsteppe. Her gjentek han mantraet han lærte på sjefredaktørskulen om “media sin rolle som dokumentarist” stille for seg sjølv…for eventuell framtidig forskning på hendinga 22. juli. Kan hende ynskjer Lars Helle å gjere for Andolf Busta Brynstad, det media ikkje klarte å gjere for Fritz Moen?

Sjølvsagt er det prisverdig at Norsk media ynskjer å passe på at alle dei involverte fer den handsaminga dei har krav på i ein rettsstat, men trass i ei usedvanlig god tru på eigne, opphøgde mål, så har norske mediesjefar ein kalv som dei set høgare enn all verdas rettar: forteneste.

Nettopp kravet til forteneste innrømmer jo Lars Helle, i det han skildrar eit endra mediebilete, ein haug akkrediterte journalistar og sjåartal på vevfjernsyn i dei seinare åra.

Men på Stortinget er dei nok glade no. Endeleg fekk mediekorpset anna å plukke i frå kvarandre enn ugilde politikarar med for mange år borte frå det verkelege samfunnet dei er tillitsvalde for.

Moro, Utdanning

Ein moderne skule?

No comments

Programmet Kveldsåpent mora meg storvegs i går kveld. Born no til dags kunne fått sjølvaste Johan Jørgen Holst til å bleikna som forhandlar. Alle avgjerder må ha ei forklaring bak, og det er mest som om barnet har ein menneskerett til å få denne forklart.

Foreldres mot til å være tydelige grensesettere, er noe vi ser trenger å oppmuntres. Forhandlergenerasjonen er et ord som brukes om barn i dag.
– Grete Siv Gabrielsen Larsen, Stavanger Aftenblad, s. 39, 13.02.2008

[audio:http://www.dalstroka-innafor.net/wp-content/uploads//2012/04/nrk_kveldsaapent_2012-0413-0619_6346993949.mp3|titles=nrk_kveldsaapent_2012-0413-0619_6346993949]
Miljø, Politikk, Utdanning

Naturleg matproduksjon

No comments

På langfredag fekk eg ei ny bok i posten. “The One-straw revolution” av japanaren Masanobu Fukuoka. Ho greip meg på ein måte ein berre kan håpe at ei bok skal røre ein. Takk og lov for at det var påskeferie, for det vart ikkje gjort mykje anna enn å lese denne.

Masanobu Fukuoka, Joel Salatin og Sepp Holzer og deira tankar, teoriar og praksiserfaring er noko ein burde høyrt meir om i media.

Diverre er folk lette å leia, og elefantar på Mars og ofring av Ferrariar for å redda pinnsvin er diverre ting som middelmådige journalistar maktar å presentere til folket som viktige nyhender.

Inspirert av nettopp Fukuoka, har Mihail Kossev laga denne videoen (i to delar) basert på nettopp “The One-straw revolution“;

Utdanning

Hofteskot om skulesatsing

No comments

GNIST-kampanjen, ein samarbeidskampanje mellom ei rekke organisasjonar til 25 millionar+ skryt av auke i søknaden til lærarutdanninga. Delar av desse 25 millionane har mellom anna gått med til å laga ein flott promofilm på Engebråten skole. Denne har gjenge sin seiersgang på nettet i vår.

Men som GNIST sjølv skriv, er han nok teken hakket for langt til å virke realistisk. Dette veit lærarar som har vore i gamet i mange år, dette veit lærarstudentar som kjem frå høgskular landet rundt og opplever praksissjokket…ja jamvel skuleborn sjølv veit at slikt ikkje er realiteten i norsk skule.

For alle som er opptatt av utdanning er dette strålande nytt.

På bakgrunn av denne voldsomme satsinga på rekruttering til skulen er det følgjande difor eit tankekors.

Landets lærarar fekk for nokre år sidan ny forhandlingspart for sine arbeidstilhøve. Frå tidlegare å forhandla med Staten, fekk ein no ein ny forhandlingspartnar i form av Komunenes Sentralforbund (KS).

10.02 i år vart det semje mellom KS og Utdanningsforbundet om ein ny arbeidstidsavtale etter at den førre gjekk ut ved årsskiftet. Med denne kom ein ekstra planleggingsdag for lærarane.

Dette er mildt sagt lite populært ute på dei mange lærarværelsa i Noreg, men det er lite ein kan gjera når det er snakk om storpolitikk som kjem dumpande på ein i frå Oslo.

Så då er mitt spørsmål til Kristin Halvorsen;

Kva tenkjer du om at KS ralgjerer nett slik dei vil, og på klassisk splitt og hersk-vis innfører ein ekstra arbeidsdag for lærarar?

Trur du det er mange nye lærarar som kjem strøyamnde til høgskulane rundt omkring, når stadig fleire lærarar melder frå til sine elevar at ein for alt i verda ikkje må finne på å verte lærar?

Her gjev Staten i frå seg ansvaret til KS. Dernest sit Staten passiv og ser på at KS undergrev den satsinga som KS sjølv, tilsynelatande, er ein del av i form av GNIST-kampanjen.

Planleggingsdagen skal ikke innebære noen økt arbeidsbyrde. Den skal etableres ved at arbeidsplanfestet tid forskyves. Hvordan dette skal skje, må avtales på den enkelte skole – og det skal fremgå av arbeidsplanene.
– Utdanningsnytt

Likevel presterer KS å kome opp med dette;

Det betyr at dagene bla  kan legges før og etter elevenes skoleår.
– KS  B-rundskriv nr.. 3/12

KS legg med andre ord til rette for at alle landets rektorar skal verte syndebukkar når neste årshjul kjem ut av trykkeria på kommune og rådhus rundt omkring. Eg ville ikkje vore rektor i vår, og om dene avtalen vert prolongert utover dette eine året, ja då skal ein  telje godt på knappane for kor lenge ein kan sjå seg tent med å stå i læraryrket.

Ein ting er sikkert, og det er at forhandlingar med KS er langt frå å gjev meg den GNISTa i arbeidet eg treng. Slik splitt og hersk-opptreden gjev ikkje anna enn gnissingar!

Historisk, IKT, Utdanning

Utdanningsskiller i Nepal

No comments

Etter at Nepal bergtok meg under mi reise verda rundt i 2003, har landet alltid hatt ein spesiell stad i hjartat mitt. Dette vesle, fattige landet høgt der oppe i fjella gjer noko med folk. Om det er naturen, folka ein møter på eller ein kombinasjon av dette som gjer det, er ikkje godt å seie.

I dette landet er 65% av dei mannlege innbyggjarane i stand til å lesa, medan berre 42% av kvinnene kan det.

Staten ynskjer å gjere utdanning tilgjengeleg for flest mogleg, men fråfallet er stort.

Også Nepal har private og statlege skular. Her er det dei private som er høgst ansenitet.

Ein famelie sender gjerne sonen på skule om ein har ein son og ei dotter. Står valet mellom å senda båe, vert gjerne dottera sendt til statleg, medan sonen fer gå på den private.

Parallellen til Noreg for 100 år sidan, ja jamvel endå mindre, er ikkje vanskelege å sjå.

Medan eg er inne på Nepal og utdanning, passar det også å trekke fram Alex Lyngaas sin serie på Dagbladet TV, 7 dager i Nepal. Legg spesielt merke til hans tur innom døveskulen. For meg pirrer dette ved ei nerve, av di min onkel gjekk på døveskule her i landet under 2. verdskrig. Å lesa brev som læraren skrev til mine besteforeldre for så lenge sidan, er fantastisk for ein som sjølv har landa i det som er verdas nest viktigaste yrke.

Miljø, Politikk

Media meiner…

No comments

Jarle Andhøy har igjen sett kursen mot sør. Polarrådgjevar i det Kongelege Norske Utanriksdepartementet, Karsten Klepsvik, likar ikkje dette i det heile tatt.

NRK sin reportar i innslaget i artikkelen over, uttalar følgjande;

“Norske myndigheter står moralsk ansvarlig for denne turen…”

I ei anna aktuell sak har Ola Borten Moe motteke den uheldige tittelen “årets etikkversting” av Fremtiden i våre hender. Tittelen delte han med Statoil.

Dagbladet sin journalist siterer her Borten Moe på slik;

“Jeg påstår ikke at jeg har bedre etikk eller moral enn noen andre.”

Dette er altså det media meiner.

Utan at det er ein naturleg samanheng mellom desse to sakene, er det jo ei fiffig vinkling å sjå desse sakene opp mot kvarandre.

På den eine sida har ein UD som på vegne av den norske stat heiser det moralske flagget til topps straks den “lause kanonen” Andhøy legg ut på tokt utan deira godkjenning.

På den andre sida har ein så Borten Moe, også ein representant for den norske stat, som surmular når nokon kallar ei spade for ei spade og set fokus på at han kan hende er ein tanke ute å køyra med tanke på det moralske og etiske ansvaret han måtte ha ovanfor seinare generasjonar.

Hadde det endå vore denne type "canning" det var snakk om....

Eg meiner at Njål Kolbeinstveit seier nokre kloke ord i sin kommentar i Stavanger Aftenblad 15 januar i år. Vel verdt å lesa også for Borten Moe…om han har tid då. For det er klart at når “The Yes Man” dreg ein “Moe” på andre sida av dammen, så er det klart ein kan verte litt handlingslamma av eit slikt smigrande trekk.

Økonomi

Årets beste tilbod…eller?

No comments

Akkurat i tide til å kome med i kåringa “årets beste tilbod”, dumpa det ned eit brev i frå SpareBank 1 SR-Bank. Denne gongen med eit fantastisk påminning om deira tilbod til meg om kredittkortet SpareBank 1 Gold. Det originale tilbodet har på merkeleg vis aldri dukka opp.

Med dette magiske kortet flesker altså børsjomfrua SpareBank 1 til med følgjande tilbod til meg:

  • Lik pinkode som på kortet eg allereie har
  • Reise og avbestillingsforsikring (med tilhøyrande liten skrift)
  • Oversikt i nettbank
  • Trygg betaling

Men så tenkjer eg diverre litt på dette:

  • Kor sikkert er det å ha same pinkode overalt?
  • Kor enkelt er det eigentleg om eg kjem med forsikringskrav etter ei reise?
  • Eg har allereie oversikt i nettbanken…denne er eg ikkje nøgd med. Kva med å kutte kaffen (Java)
  • Får eg ikkje eit tilbod  om trygg betaling frå SpareBank1 SR-Bank allereie, sidan dei må nytta eit anna kort for å gje meg dette tilbodet?
  • Kvifor dukkar det opp slike reklamestunt frå banken min? Eg har jo ikkje bede om det!

Nei, Alice-Katharina Nielsen og resten av SpareBank 1 SR-Bank…dette er ein praksis eg ikkje likar. Det er slik praksis som skapar gjeldsslavar. Unge gjeldsslavar. At banksjef Nielsen(?) kan stå inne for ein slik praksis finn eg skremande. Hadde det ikkje vore for bankens siste stunt der dei hoppar på børsjaget, kunne eg mest fortsatt å tru at SR-Bank er den same, gamle trygge banken min. Den banken som gav meg ei søt panda-sparebøsse å spare på ei gong midt på 80-talet…før jappetida.

Men i staden trur eg at eg har fått eit nyttårsforsett for 2012. Litt forsinka, men legg eg til litt Wordefeud-nedtelling, så har eg pr. 19.55 den 2. januar 2012 fortsatt god tid på meg. Så her kjem det. Mitt nyttårsforsett for 2012 er – finne ein betre bank enn SpareBank 1 SR-Bank!

Medmindre då…ikkje at eg er kravstor eller noko.  Barclays Bank Delaware har jo dette som heiter Black Card. Eg trur livet mitt ville ha vorte betre med dette. Mykje på grunn av tilgongen til ei smekker dame i eit ekstra hudlag i skinn, med heilt grei kåk, ok motorsykkel, helikopter og ein brukbar pram å ta meg rundt i til sjøs:

Så takk, Sparebank 1 og Alice-Katharina Nielsen, men nei takk!

Politikk

Vår statsminister?

2 Comments

Jens Stoltenberg fortel om si tolking av korleis gjeldskrisa vil påverka Noreg. Han teikner og forklarer korleis ein kjem inn i ein ond sirkel. Her nyttar han ordet “jobb”. Der stoppa det for min del.

For mange år sidan lærte eg av Magnar Undheim at “å jobba” var eit ord som hadde dukka opp i samband med aksjar. “Å jobbe med aksjer.” Norsk ordbok på ordnett.no støtter denne definisjonen på “å jobbe”;

jobbe -et; -ing

1 drive dristige, lettsindige spekulasjoner med aksjer, eiendommer e.l.: jobbe i skipsaksjer / jobbe med usikre papirer
Eg vonar ikkje det er eit medvite ordval av Statsministeren, leiaren for Arbeidarpartiet. Eg trur og håper ikkje at han tenkjer meir på dei som jobbar, enn dei som arbeider? Det er trass alt arbeidskrafta som skapar verdiar, og ikkje dei som jobbar med aksjar.
For Norsk ordbok omtalar også “jobb”;
jobb [jåbb] -en, -er

1 kortvarig, tilfeldig, lønnet arbeid: i studietiden hadde han mange forskjellige jobber;
Kortvarige tilsettingar er då ikkje noko å trakta etter om ein ynskjer eit stabilt samfunn?
1 2 3 4 5 6 … 20